Κράτησε τον καθρέφτη ψηλά, μέχρι το βλέμμα του

Ο John Thomson, που ταξίδεψε και φωτογράφησε την Taiwan, δημοσίευσε το ταξίδι του και έγραψε: «... ήταν η φροντίδα μου να κρατήσω τον καθρέφτη μέχρι το βλέμμα ...».

Ο «καθρέφτης» είναι μια μεταφορά για τη φωτογραφία.

Με άλλα λόγια, ο καθρέφτης του Thomson είναι το πολιτιστικό σύμβολο της φωτογραφικής τεχνολογίας.

Η πρώιμη ιστορία της φωτογραφίας στην Ταϊβάν (1869-1949) γράφει τη δική της ιστορία στην Taiwan μέσα από την στιγμή στην οποία οι φωτογραφικές τεχνικές, η αποικιακή εμπειρία, η αισθητική ιδεολογία και ο νεωτερισμός είναι αλληλένδετα.

Η έκθεση περιλαμβάνει 600 εικόνες από το Εθνικό Κέντρο Φωτογραφίας, από τη δυναστεία των Qing έως την ιαπωνική αποικιακή εποχή συνδυάζοντας επίσης εννέα διαφορετικά έργα καλλιτεχνικής έρευνας για να ολοκληρώσουν την ιστοριογραφία. 

Η έκθεση μας επιτρέπει να βλέπουμε αυτές τις φωτογραφίες από την άποψη της πολιτικής, του πολιτισμού και της κοινωνίας

Περισσότερες λεπτομέρειες και εικόνες σχετικά με την έκθεση εδώ

 

Pennie Smith η φωτογράφος του «London Calling»

Η Pennie Smith είναι Αγγλίδα φωτογράφος, γνωστή στον χώρο της φωτογραφίας της ροκ μουσικής βιομηχανίας με ειδίκευση στη ασπρόμαυρη φωτογραφία. Η πρώτη μεγάλη φωτογραφική της πρόκληση ήταν να καλύψει μια περιοδεία των Led Zeppelin την δεκαετία 1970. Η Smith εργαζόταν στο NME ως φωτογράφος μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Στην καριέρα της έχει φωτογραφίσει μεγάλης εμβέλειας συγκροτήματα όπως: Led Zeppelin, The Rolling Stones, The Who, Iggy Pop, Sweet, The Clash, The Jam, The Slits, Siouxsie Sioux, Debbie Harry, U2, Morrissey, The Stone Roses, Primal Scream, Manic Street Preachers, Radiohead, Blur, Oasis, David Smith και The Strokes.

Μιλώντας για τι εξώφυλλο το οποίο το 2002 το περιοδικό Q το ονόμασε τη μεγαλύτερη φωτογραφία rock'n’roll όλων των εποχών αναφέρεται σε εκείνο το live.

 

Στεκόταν λιγότερο από τρία μέτρα μακριά όταν ο Paul Simonon, μπασίστας των Clash, έκανε το μπάσο του κομμάτια στη σκηνή, στο Palladium της Νέας Υόρκης.

Ήταν μαζί με το συγκρότημα για δύο εβδομάδες, φωτογραφίζοντας την πρώτη του περιοδεία των Clash στις ΗΠΑ, αλλά πάντα συνήθιζε να φωτογραφίζει από την άλλη πλευρά της σκηνής, δίπλα στον κιθαρίστα Mick Jones.

Εκείνο το βράδυ, για να συνδυάσει τις λήψεις, άλλαξε τις πλευρές και θυμάται ότι ο Simonon ξαφνικά προχώρησε προς αυτήν. «Είχε πολύ κακή διάθεση», λέει, «κάτι δεν του άρεσε». Η ίδια έκανε ένα βήμα πίσω για να πετύχει καλύτερη εστίαση με την 35mm Pentax μηχανή της και στη συνέχεια έγινε κόλαση! Ο Simonon, σήκωσε την Fender Precision σαν τσεκούρι, γύρισε την πλάτη του προς τον Joe Strummer και την κατέστρεψε. «Δεν ήταν επιλογή να τραβήξω το πλάνο», λέει η Smith. «Το δάχτυλό μου κινήθηκε μόνο του.» και φωτογραφία απαθανάτισε την οργή του Simonon σε κοκκώδη ασπρόμαυρο φορμά.

Στο πούλμαν της περιοδείας την επόμενη μέρα, ο Strummer επέλεξε την εικόνα για το εξώφυλλο του London Calling, το άλμπουμ του 1979 των Clash που εξακολουθεί να θεωρείται ως ένα από τα μεγαλύτερα και πιο ισχυρά άλμπουμ όλων των εποχών.

Η φωτογραφία λειτούργησε ως καταγραφή της ολικής απώλειας ελέγχου. Η Smith ήθελε να αποφύγει να μπει αυτή η φωτογραφία ως εξώφυλλο, συγκεκριμένα είχε πει στον Joe «Είναι εντελώς εκτός εστίασης, δεν θα λειτουργήσει!». Αλλά ο Joe διαφώνησε «Αυτή είναι η φωτογραφία.», έτσι και έγινε.

Σήμερα η Smith διατηρεί γραφείο στο Λονδίνο το οποίο λειτουργεί σαν βιβλιοπωλείο για μεταχειρισμένα βιβλία, στην στάση Osterley και Spring Grove του μετρό στη γραμμή Piccadilly. 

Σπάνια εκθέτει τη δουλειά της. Δεν βλέπει ότι υπάρχει κάποιο νόημα σε αυτό. «Είναι κάτι που πρέπει να κάνουμε», λέει, «και υπάρχει υπερβολικός εγωισμό σε αυτό.» Επίσης δεν είναι οπαδός των συνεντεύξεων, αλλά μιλάει μετά από 40 χρόνια από τότε που οι Clash κυκλοφόρησαν το London Calling με αφορμή την έκθεση στο Μουσείο του Λονδίνου που φιλοξενεί φωτογραφίες της Smith.

 

 

 

Φωτογραφία με Φυσικό Φως

Προσωπικά (και σε αυτό το σημείο είμαι σίγουρη πως πολλοί φωτογράφοι θα με καταλάβουν), προτιμώ το φυσικό φως.

Ως φωτογράφοι, γράφουμε με αυτό, είναι απαραίτητο και κρίνεται από αυτό η επιτυχία ή η αποτυχία μιας φωτογραφίας μας.

Πως όμως μπορούμε να το εκμεταλλευτούμε στο έπακρο, διαμορφώνοντας τις κατάλληλες συνθήκες σε εσωτερικούς χώρους?

Ψάχνοντας λοιπόν για το κατευθυντήριο φως της εικόνας μας, πρέπει να αναζητήσουμε τα μεγαλύτερα παράθυρα του χώρου, αν το φυσικό φως είναι έντονο, πολύ πιθανόν να μην χρειαστούμε τίποτα παραπάνω, αν όμως το φως είναι απλό χρειαζόμαστε μεγάλα softbox προκειμένου να υπάρχει όμορφο και απλό φως στο θέμα μας σε συνδυασμό βέβαια με την ρύθμιση της σωστής έκθεσης.

Τα πορτρέτα είναι ευκολότερα μιας και έχουμε να διαχειριστούμε το φως σε ένα πρόσωπο, όταν όμως πρόκειται να φωτογραφήσουμε μια παρέα, πρέπει να χρησιμοποιήσουμε το κάθε τι στον χώρο για να μεγαλώσουμε την ένταση του φωτός όπως στην προκειμένη λευκά ντουλάπια που αντανακλούν το φως, μεγάλα παράθυρα, αλλά μπορείτε να σκεφτείτε και περισσότερα πχ καθρέφτες.

Εκμεταλλευόμενοι το φυσικό φως, μην ξεχάσετε να προσπαθήσετε λήψεις με οπίσθιο φυσικό φωτισμό.

Το κάδρο είναι μέσα στην δημιουργική διαδικασία ενός φωτογράφου και το να σκέπτεστε το φως, εκγυμνάζει το μυαλό και τις δεξιότητες.

 

Καλές λήψεις!

 

Σου άρεσε το άρθρο?

Το βρήκες χρήσιμο?

Θα χαρούμε να απαντήσουμε σε οποιαδήποτε ερώτηση σου!