Η δουλεία μου στο επόμενο επίπεδο.

Μου αρέσει η φωτογραφία.. τραβάω αρκετές φωτογραφίες την εβδομάδα, αλλά είναι κάτι παραπάνω για μένα απο περιστασιακό χόμπι... πως πάω στο επόμενο επίπεδο;
Εύλογη απορία την οποία εμείς στο Photopicma θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε. 

Η απάντηση είναι το προσωπικό στυλ.
Το στυλ στη φωτογραφία είναι η ξεχωριστή προσωπική σας άποψη που μπορείτε να διατυπώσετε οπτικά.
Η ατομική μας άποψη είναι αυτό που μας ξεχωρίζει από όλους τους άλλους. Ως καλλιτέχνες αλλά και ως άνθρωποι.
Είναι αυτό που κάνει τον καθένα μας μοναδικό.
Αποτυπώνοντας λοιπόν τον τρόπο με τον οποίο βλέπετε τον κόσμο και δηλώνοντας την άποψή σας, σε ένα σύνολο αισθητικών επιλογών, ακριβώς εκεί είναι και το στυλ σας.
Για μερικούς, σημαίνει την χρήση μιας συγκεκριμένης ομάδας χρωμάτων, για άλλους είναι η επιλογή επεξεργασίας, για άλλους επίσης μπορεί να είναι η σύλληψη μιας διάθεσης, ή η σύνθεση ή ακόμα και ο συνδυασμός όλων αυτών αλλά και άλλων επιπλέον στοιχείων.
Η επιτυχία έρχεται όταν κοιτάζοντας μια φωτογραφία, γνωρίζουμε ποιος την τράβηξε.
Πως όμως αποκτούμε το στυλ;
Πώς μπορούμε να μετατρέψουμε αυτό που φαίνεται σχεδόν μαγικό σε μια καλλιτεχνική πρακτική που μπορεί να επιτύχει ο καθένας;
Επικοινωνία.
Η επικοινωνία με τον εαυτό μας αλλά και με τους άλλους, είναι κλειδί που μπορεί να μας βοηθήσει να καταλάβουμε τι θέλουμε να φωτογραφίσουμε, αλλά και κατ' επέκταση τι θέλουμε πετύχουμε μέσα από αυτό.
Εκφράζοντας μια ιδέα δυνατά, μπορεί να σε βοηθήσει όχι μόνο να τραβάς καλύτερες λήψεις, αλλά και να καταλαβαίνεις τι είδους φωτογραφίες θέλεις να τραβάς.
Γνωρίζοντας λοιπόν το επιθυμητό σου θέμα, προχωράς βαθύτερα μέσω της επανάληψης της πρακτικής σου για επιτυχία στα αποτελέσματα. Η πρακτική και η επανάληψη πρέπει ουσιαστικά να γίνει η δεύτερη φύση σου, έως ότου προσεγγίσεις και τελειοποιήσεις αυτό που θέλεις να δηλώσεις.

Ας εξετάσουμε την έννοια του εποικοδομητικού ανταγωνισμού. Προσπαθώντας να βελτιώσεις τον εαυτό σου, θέτεις έναν στόχο, το να κοιτάς και να μελετάς τη δουλειά μεγάλων φωτογράφων σε βοηθάει να καταλάβεις ποιος πρέπει να είναι αυτός ο στόχος και σε αντιπαράθεση με τις δικές σου φωτογραφίες μπορείς να δεις ποια είναι τα σημεία βελτίωσης.
Βέβαια θα πρέπει να μιλήσουμε για το πιο πολύτιμο εργαλείο όλων: την αυτοκριτική.
Εδώ συγκεντρώνονται όλα. Με το να είσαι ειλικρινείς με τον εαυτό σου τον βοηθάς να ξέρει το πού βρίσκεται και πού θα θέλει να πάει.
Βλέποντας την δουλειά σου, χωρίς εγωισμούς, ξέρεις τι λειτουργεί και τι όχι, και πώς να κάνεις τις απαραίτητες προσαρμογές.
Τέλος (αλλά και αρχή, και πιθανότατα και μέση), πρέπει να χρησιμοποιείς την φωτογραφία για να νοιώθεις και να περνάς καλά πάνω από όλα!
Πιστεύω πως οι συμβουλές αυτές μπορούν πρακτικά να παρουσιάσουν διασκεδαστικούς τρόπους για να αλληλεπιδράσεις με τις φωτογραφίες σου, ενθαρρύνοντας ταυτόχρονα την προσεγγίση της τέχνης αλλά και του στυλ σου.

Μουσική και φωτογραφία

 

Η εμμονή, η εξερεύνηση, ο πειραματισμός, η βελτίωση και η ατομικότητα της έκφρασης είναι μόνο μερικά από τα κοινά που έχουν η μουσική και η φωτογραφία.

Οι παραλληλισμοί έχουν κοινή και βαθιά ρίζα.

Κάθε φορά που παρουσιάζω μια αφηρημένη σειρά φωτογραφιών, έχω την ανάγκη να την μελοποιήσω.

Διερευνώντας τους παραλληλισμούς, το πρώτο και κύριο κοινό θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι τα χέρια. Η αίσθηση της κάμερας και η προσπάθεια τελειοποίησης της τεχνικής λήψης επισημαίνουν το ίδιο συναίσθημα που νοιώθει ο μουσικός προσπαθώντας να βγάλει ένα κομμάτι στην κιθάρα ή στο πιάνο. Ο μουσικός ακούει, ο φωτογράφος βλέπει.

Είναι δύο αισθήσεις που η μία συμπληρώνει την άλλη και ολοκληρώνουν την έκφραση και μεταμορφώνουν την πρώτη ύλη σε ατομική ερμηνεία και αυτοπροσδιορισμό

Η απόλαυση της διαδικασίας είναι το καλύτερο από όλα. Σαν δημιουργοί μιας νέας κατάστασης συνθέτουμε, υπομένουμε, επιμένουμε και αποφασίζουμε. Ανεκτίμητες ποιότητες πίσω από ώρες δοκιμών, λαθών αλλά και επιτυχίας.

 Έτσι θέτουμε τον εαυτό μας σε εγρήγορση με την βεβαιότητα ότι πάντα θα υπάρχει κάτι καινούργιο, μια νέα δυνατότητα, μια νέα πρόκληση.

Μεγάλη στήριξη για κάθε δημιουργικό πνεύμα.

 

 

 

Food Photography

Η φωτογράφηση φαγητού είναι τελικά λίγο πιο δύσκολη από ό, τι φαίνεται. Οι φωτογραφίες όπως ήδη γνωρίζουμε βελτιώνονται πάντα με την πρακτική, αλλά είναι χρήσιμο να πούμε και κάποιες συμβουλές.

 

Η καλύτερη συμβουλή είναι η παρατήρηση αλλά και εμπειρικά αργότερα, η γνώση της έντασης του φωτός και πώς αντανακλά στο φαγητό, έτσι μπορούμε να προσαρμόσουμε την φωτογραφία στα «μέτρα» μας.

Ξεκινήστε να τραβάτε φωτογραφίες υπό φυσικό φως. Μην χρησιμοποιείτε άλλες πηγές φωτός (ειδικά στην αρχή).

Μετακινηθείτε δεν είναι ανάγκη να αισθάνεστε υποχρεωμένοι να γίνει η λήψη στην κουζίνα μόνο και μόνο επειδή το θέμα είναι ένα όμορφο πιάτο! Το φως ίσως είναι καλύτερο στην κρεβατοκάμαρά το πρωί ή στο σαλόνι το απόγευμα.

Δοκιμάστε να τραβήξετε φωτογραφίες από πολλές οπτικές γωνίες. Μερικά πιάτα φαίνονται καλύτερα από ψηλά (πχ πίτσα), ή από το πλάι ή σε γωνία 45 μοιρών (πχ ποτά).

Δοκιμάστε να μετακινηθείτε και να τραβήξετε φωτογραφίες σε διάφορες γωνίες, έτσι ώστε να μπορείτε να επιλέξετε τη αγαπημένη σας λήψη αργότερα.

Ελαχιστοποιήστε την ακαταστασία στο φόντο. Εάν το κουτάλι, η χαρτοπετσέτα δεν προσθέτει στη φωτογραφία τότε την μειώνει.

Επικεντρωθείτε σε αυτό που είναι σημαντικό.

 

Αντιμετώπιση κοινών προβλημάτων φωτογραφίας τροφίμων

 

Οι φωτογραφίες σας είναι θολές.

1) Χρησιμοποιήστε ένα τρίποδο

2) Γρήγορη ταχύτητα κλείστρου

3) Μετακινηθείτε σε περιοχή με περισσότερο φως.

4) Αυξήστε το ISO

 

Χρώματα που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

1) Χρησιμοποιήστε σωστά την ισορροπία λευκού

2) Κάντε λήψη σε RAW, θα έχετε χρόνο να προσαρμόσετε την ισορροπία χρωμάτων αργότερα.

 

Κάντε το φαγητό ελκυστικό

1) Ένας φακός που μπορεί να πετύχει ένα αξιοπρεπές αποτέλεσμα όσο αφορά το μικρό βάθος πεδίου που θα χρειαστεί μια τέτοια φωτογράφιση, είναι ένας νορμάλ 50mm με διάφραγμα f 1,8

 

Από εκεί και πέρα… κάτι άλλο που οπωσδήποτε θα χρειαστείτε.. είναι η καθημερινή πρακτική.

Και μην ξεχνάτε το κερασάκι στην τούρτα!

Οι επιφάνειες όπως το ξύλο και η πέτρα δημιουργούν εξαιρετικό υπόβαθρο και μιλούν για την ποιότητα του φαγητού που παρουσιάζεται. Τα υλικά, όπως τα ξύλινα τραπέζια και οι σανίδες κοπής, λειτουργούν καλά για λήψεις ή υπό γωνία, ενώ ένας τοίχος με υφή μπορεί να κάνει το προφίλ πραγματικά λαμπερό! Συνδυάστε τα φόντα για να εισάγετε ένα πολυεπίπεδο εφέ που υπαινίσσεται την  προετοιμασία και να προσφέρει μια αίσθηση δράσης στην ιστορία του φαγητού!

 

Καλές λήψεις!!!

 

Δρόμο–λόγια

 

Μερικά συμπεράσματα βγαλμένα από φωτογραφικές προσεγγίσεις δρόμου μέσα στον χρόνο.

Η αντιμετώπιση των τεράστιων φωτογραφικών προκλήσεων της πόλης δεν είναι εύκολη υπόθεση. Η δυσκολία ξεκινάει από την στιγμή που θα παρουσιαστεί μπροστά σου ένα πλαίσιο το οποίο πρέπει να αποτυπωθεί!

Ας ξεκινήσουμε με τα βασικά, η φωτογραφία δρόμου είναι μέρος της ζωής και της πραγματικότητας, με την εμπειρία που έχω σήμερα βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον στον δρόμο το θέμα, παρά την ευκρίνεια (με ελάχιστες εξαιρέσεις βέβαια), ο δρόμος είναι αυτό που είναι, δρόμος! Χρειάζεται να είσαι μέρος του για να τον αποτυπώσεις. Δεν μιλάμε για εφαρμοσμένη φωτογραφία αλλά από την άλλη δεν μιλάμε και για φωτορεπορτάζ, μιλάμε για στιγμές, αληθινές και ξεχωριστές στιγμές δρόμου που ο θεατής τις παρατηρεί και θαυματουργικά γίνεται μέρος και κομμάτι τους γιατί το ξέρουν.

Σε αυτό το σημείο λοιπόν στέκομαι για να τονίσω ότι η τεχνική πλευρά είναι βασικό κομμάτι, αλλά χωρίς να αφήσεις τον εαυτό σου να χαθεί μέσα σε αυτό. Η αρτιότητα της φωτογραφίας δρόμου πρέπει και να έχει δρόμο, χρειάζεται να έχει ταχύτητα, τραχύτητα και όχι άρτια βγαλμένη σαν από studio. Μην φοβάσαι να τσαλακωθείς λίγο, η ευκρίνεια δεν είναι το παν στην φωτογραφία δρόμου. Διάλεξε σταθερό 50άρι και μετέδωσε ότι η αίσθηση σου λαμβάνει ως αποφασιστική στιγμή.

Εναλλακτικά μπορείς να χρησιμοποιήσεις ευρυγώνιο για να παρουσιάσεις το πλήρες σκηνικό, αυτό που εκτυλίσσεται, ότι είναι ενδιαφέρον, ότι θέλεις να δηλώσεις, ότι βλέπεις και αργότερα στο σπίτι σου το σκέπτεσαι μόνος σου ή το μοιράζεσαι με φίλους ή αγαπημένα πρόσωπα.  

Σε αυτό το σημείο, θα ήθελα να κάνω ορισμένες διευκρινίσεις:

Η φωτογραφία δρόμου δεν περιορίζεται στη λήψη πορτρέτων. Ευτυχώς είναι πιο διαφορετική, μπορεί να λειτουργήσει υπέροχα και χωρίς ανθρώπους.

Πολλές καλές εικόνες δρόμου δείχνουν ανθρώπους από την πίσω μεριά ή από το πλάι.

Αφέσου στην δυναμική της πόλης. Πλανόδιοι πωλητές, μετρό γεμάτα γκράφιτι με χαλασμένο φωτισμό οροφής. Κατέγραψε τα όλα, είναι εντυπώματα που μένουν, διάλεξε νέους τρόπους οπτικής, άλλαξε την προοπτική σου. Δυνάμωσε το με το φως.

Φτιάξε την σύνθεση σου!

 

Η φωτογραφία δρόμου δεν χρειάζεται να λέει καν ιστορίες.

Η καλή φωτογραφία δρόμου θα πρέπει να ξυπνήσει το ενδιαφέρον του θεατή και να δώσει μια εικόνα για τον πολιτισμό, την υποκουλτούρα, την πόλη, την περιοχή ή ακόμα έναν δρόμο.

 

Το φιλμ FILCA B που διατήρησε φωτογραφίες προφυλαγμένες για περισσότερο από μισό αιώνα!

Ένας συλλέκτης φωτογραφικών μηχανών ανακάλυψε πρόσφατα φωτογραφίες σε ένα φιλμ μιας παλιάς και συλλεκτικής Leica. Οι εικόνες, που φαίνεται να δείχνουν τα ταξίδια ενός ζευγαριού στην Ευρώπη, εκτιμάται ότι έχουν τραβηχτεί πριν από περίπου 70 χρόνια και πυροδότησαν ένα παγκόσμιο κυνήγι για πληροφορίες σχετικά με το ζευγάρι αυτό αλλά και τις τοποθεσίες που επισκέφθηκε.

 

Πριν από περίπου 7 χρόνια λοιπόν, ο Ιρλανδός συλλέκτης φωτογραφικών μηχανών William Fagan αγόρασε μια κάμερα Leica III που χρονολογείται από το 1935. Η κάμερα ήρθε με ένα φιλμ  το  οποίο ο Fagan αποφάσισε να βρει τρόπο να το εμφανίσει.

Ο Fagan πήγε το 70χρονο φιλμ Perutz στη Mella Travers, η οποία είναι ιδιοκτήτρια του Darkroom στο Δουβλίνο για να δει αν θα μπορούσαν να εμφανιστούν φωτογραφίες από αυτό. Εκεί χειρίστηκαν προσεκτικά το φιλμ και μετά από λεπτομερή και χρονοβόρα εργασία ήρθε ο ενθουσιασμός γιατί εμφανίστηκαν φωτογραφίες!

Ο Fagan μοιράστηκε το μοναδικό αυτό εύρημα μέσω των εκδόσεωνmacfilos που ανήκουν στον φίλο του Mike Evans τον Σεπτέμβριο, δηλώνοντας ότι υπήρχαν 22 εκτεθειμένα καρέ στο 36αρι φιλμ FILCA B και ότι 20 από αυτά ήταν προς χρήση.

Οι φωτογραφίες δείχνουν ένα όμορφα ντυμένο ζευγάρι - μια νεαρή γυναίκα και έναν μεγαλύτερο άνδρα - να χρησιμοποιούν μια BMW 315 Cabriolet για να ταξιδέψουν σε διάφορα γραφικά σημεία σε όλη την Ευρώπη. Παρόλο που η πινακίδα κυκλοφορίας ενός αυτοκινήτου φαίνεται καθαρά, τα αρχεία της ενδέχεται να μην υπάρχουν πλέον.

Ο Fagan είναι τώρα σε αναζήτηση για να εντοπίσει στοιχεία του ζευγαριού. Οι εκδόσεις σε όλο τον κόσμο συμμετέχουν στην εύρεση και η ομαδική αυτή προσπάθεια αναζήτησης έχει οδηγήσει σε μια αρκετά μεγάλη ποσότητα πληροφοριών για την ταυτοποίηση.

 

Υπάρχουν πλέον λεπτομερείς γνώσεις για το ταξίδι και τα μέρη που έμεινε το ζευγάρι . Ειδικοί στην εξέταση παλιών φωτογραφιών στη Ζυρίχη, τοποθετεί το ταξίδι το 1950 ή το 1951.

 

Αν γνωρίζεις ή ξέρεις κάποιον που να αναγνωρίζει πρόσωπα και μέρη μπορείς να επικοινωνήσεις με τον Fagan ή τον Evans στο info@macfilos.com

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Lucien Hervé

 

Ο Lucien Hervé Ούγγρος στην καταγωγή (1910 - 2007) αναγνωρίζεται ευρέως ως ο σημαντικότερος φωτογράφος της μοντερνιστικής αρχιτεκτονικής.

Οι φωτογραφίες του υπερβαίνουν την απλή καταγραφή κτιρίων, για να δημιουργήσουν μια νέα οπτική γλώσσα που τα εκφράζει. 

Η τολμηρή αίσθηση της σύνθεσης και η έντονη ματιά στη λεπτομέρεια ζωντανεύουν πολλά από τα πιο εμβληματικά κτίρια του 20ού αιώνα.

Από την πρώτη έκθεση του έργου του Hervé το 1998, η γκαλερί Michael Hoppen συνέχισε να δείχνει τη φωτογραφία του σε εκθέσεις τέχνης.

Κοιτάζοντας αυτό το σώμα εργασίας του φωτογράφου αντιλαμβανόμαστε ότι απεικονίζει την έντονη συνειδητοποίηση του Hervé για τις γεωμετρικές αρχές και τη χαρακτηριστική αντίληψη του φωτός και της σκιάς που παραμένει η υπογραφή του.

Κατά τη διάρκεια του lock down, η γκαλερί θα παραμείνει κλειστή για τους επισκέπτες και η έκθεση θα πραγματοποιηθεί ως διαδικτυακή αίθουσα προβολής στον ιστότοπο της γκαλερί.

«Γύρνα πίσω το ρολόι» - Μια μικρή ιστορική επισκόπηση της Φωτογραφίας

Στα 189 χρόνια της φωτογραφίας υπήρξαν πολλές τεχνολογικές αλλαγές συμπεριλαμβανομένης της ψηφιακής, αλλά υπήρχαν πολλές τεχνολογικές ανακαλύψεις πριν από αυτό.

Κάνοντας μια ιστορική επισκόπηση της γέννησης της φωτογραφίας και της προόδου της, τα εύσημα πήγαν στη Γαλλία. Οι Γάλλοι ήταν οι πρώτοι που έφεραν τη φωτογραφία στον κόσμο.

Louis-Jacques-Mandé Daguerre: View of the Boulevard du Temple, Paris.

 

 

Η πρώτη γνωστή «φωτογραφική» εικόνα λήφθηκε το 1826 από τον Nicephore Niepce. Κατάφερε να συλλάβει τη θέα από το παράθυρο του, παράγοντας την εικόνα σε πιατέλα καλυμμένη με πίσσα. Ο χρόνος έκθεσης για αυτήν την επική εικόνα δημιουργίας ήταν ένα ρεκόρ οκτώ ώρων! Αυτό που πήρε στον Nicephore οκτώ ώρες για να φτιάξει, μπορείτε να το κάνετε στο 1/125 του δευτερολέπτου.

Στη συνέχεια, ο Monsieur Nicephore συνεργάστηκε με έναν άλλο Γάλλο, τον Louis Jacques Mande Daguerre (1759–1851) και προσπάθησαν να κάνουν τη «φωτογραφία» λίγο πιο εύκολη.

Τώρα, ενώ οι εικόνες που παρήγαγαν ήταν πολύ καλύτερες από τα πρωτότυπα του Nicephore, οι  χρόνοι έκθεσης ήταν πάρα πολύ μεγάλοι για να κάνουν την προσωπογραφία πραγματικότητα. "Φανταστείτε: μείνετε σε αυτή την θέση για έξι ώρες, κυρία!"

Ωστόσο, ενώ οι Γάλλοι προσπαθούσαν, ένας Άγγλος με το όνομα William Henry Fox Talbot (1800-1877) πειραματιζόταν με την έκθεση του εμποτισμένου με ασήμι χαρτιού και παρήγαγε το πρώτο «αρνητικό». Εκθέτοντας τότε το «ευαίσθητο χαρτί» του στο αρνητικό, κατάφερε να παράγει θετικά αντίγραφα. Τώρα, θα μπορούσαν να δημιουργηθούν περισσότερες από μία φωτογραφίες σε μία φωτογράφιση. Σκεφτείτε το, ήταν πρωτοποριακό!

Ο Fox Talbot μόλις έμαθε για την «εφεύρεση» του Louis Daguerre, τον ίδιο χρόνο (1839) έσπευσε να δημοσιεύσει με λεπτομέρειες την εφεύρεση του. Αυτή ήταν η αρχή της σύγχρονης φωτογραφίας.

 

Οι χρόνοι έκθεσης ήταν ακόμα μεγάλοι (μία ώρα περίπου), αλλά το 1840 ο απλός φωτογραφικός φακός βελτιώθηκε από τον Josef Petzval, επιτρέποντας 16 φορές περισσότερο φως στην κάμερα και οι χρόνοι έκθεσης μειώθηκαν σε περίπου 4 έως 5 λεπτά.

Το πορτραίτο ήταν εφικτό!

Η συμβολή του Petzval στη φωτογραφία συχνά ξεχνάται, αλλά η βελτίωσή του στον οπτικό φακό είχε στην πραγματικότητα πολύ μεγαλύτερο αποτέλεσμα από τις αργές βελτιώσεις στην ευαισθησία των φίλμ.

Για τις επόμενες τέσσερις δεκαετίες οι φωτογράφοι πέρασαν το χρόνο τους για να τελειοποιήσουν τη «αρνητική» διαδικασία. Ωστόσο, χρειάστηκε και ένας Αμερικανός για να φέρει τη φωτογραφία προσιτή στις μάζες.

Το όνομά του ήταν George Eastman (1854 - 1932) εφευρέτης.

 

Το 1888 έφερε στο φως της δημοσιότητας μια μικρή κάμερα με ένα φίλμ 100 roll roll στο εσωτερικό, αλλά δεν ήταν σίγουρος πως να την ονομάσει.

Οι γκουρού του μάρκετινγκ (ναι, υπήρχαν και το 1888) είπαν στον Eastman ότι ένα καλό πιασάρικο όνομα. Έτσι γεννήθηκε το "Kodak".

Από εκεί και πέρα ήρθε η βελτίωση των διαδικασιών του βρωμιούχου άργυρου και έπειτα των αρνητικών, μέχρι που έφτασε και η ψηφιακή εποχή, στην οποία βρισκόμαστε τώρα.

Ο επόμενος γύρος της προόδου μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι σίγουρα δεν θα διαρκέσει 189 χρόνια!