Γεννημένος στο Βερολίνο, ο Salomon σπούδασε νομική, μηχανική και ζωολογία μέχρι τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Μετά τον πόλεμο, εργάστηκε σε τμήμα του εκδοτικού οίκου Ullstein σχεδιάζοντας διαφημίσεις πινακίδων. Πήρε για πρώτη φορά κάμερα στα χέρια του το 1927, όταν ήταν 41 ετών, για να απαθανατίσει κάποιες διαφορές. Και από τότε κυκλοφορούσε με μια κάμερα Ermanox κόβοντας μια τρύπα στο καπέλο για το φακό. Ξεκινώντας το 1928, ο Salomon εργάστηκε ως φωτογράφος για τον Berliner Illustrirte Zeitung του Ullstein. Με την πολύγλωσση ικανότητα και την εξυπνάδα του, η φήμη του αυξήθηκε στην Ευρώπη. Όταν το Σύμφωνο Kellogg-Briand υπογράφηκε το 1928, ο Salomon μπήκε στην αίθουσα και κάθισε στην κενή θέση του πολωνού αντιπροσώπου και από εκεί πήρε αρκετές φωτογραφίες. Είναι ένας από τα δύο γνωστά πρόσωπα που έχουν φωτογραφίσει σύνοδο του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ.
Ονομαζόταν «Βασιλιάς των Αδιάκριτων», ήταν ένας από τους πρώτους ερευνητές φωτορεπόρτερ που χρησιμοποίησε μικρές κάμερες για να τραβήξει κρυφές φωτογραφίες της πολιτικής ίντριγκας.
Ο Γερμανός φωτογράφος τροποποίησε επίσης μια Leica για να τραβήξει φωτογραφίες σε συνθήκες χαμηλού φωτισμού, σε ένα δωμάτιο στη Χάγη το 1930.
Λήφθηκε στις 2 π.μ., αυτή η φωτογραφία αποκαλύπτει ξένους απεσταλμένους μετά από μια κουραστική μέρα διαπραγματεύσεων για τις αποζημιώσεις του Α 'Παγκοσμίου Πολέμου στη Γερμανία.
Όταν δημοσιεύτηκε στο London Graphic, η φωτογραφία έκανε μεγάλη αίσθηση, επειδή έδωσε την ευκαιρία στους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο να ρίξουν μια κλεφτή ματιά στα παρασκήνια, μια ματιά που ήταν προσβάσιμη μόνο σε μερικούς.
Αφού ο Hitler ήρθε στην εξουσία στη Γερμανία, ο Salomon
συνέχισε τη φωτογραφική του καριέρα στη Χάγη. Ο Salomon απέρριψε μια πρόσκληση
από το περιοδικό Life να μετακομίσει στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτός και η
οικογένειά του παγιδεύτηκαν μετά την εισβολή της Γερμανίας το 1940.
Ο Salomon και η οικογένειά του κρατήθηκαν στο στρατόπεδο διέλευσης του Westerbork, στη συνέχεια για σχεδόν πέντε μήνες στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Theresienstadt και απελάθηκαν από εκεί στο οικογενειακό στρατόπεδο Theresienstadt τον Μάιο του 1944.
Πέθανε στο Άουσβιτς στις 7 Ιουλίου 1944. Το έργο του μας θυμίζει τη μεγάλη υπόσχεση της φωτογραφίας να κάνει τον κόσμο διαφανή και προσβάσιμο, και το πραγματικό αντίκτυπο που θα έπρεπε να έχει η δουλειά φωτογράφων και δημοσιογράφων στον κόσμο κάθε μέρα.
