Η Alice Rose George, ποιήτρια και επιμελήτρια φωτογραφιών γεννημένη στο Μισισιπή και συνεργάτης μεγάλων φωτογράφων για πάνω από 50 χρόνια, έφυγε από την ζωή στις 22 Δεκεμβρίου 2020.
Η George δεν σπούδασε φωτογραφία ή τέχνη, θεωρούσε τον εαυτό της ποιητή πρώτα από όλα. Δημοσίευσε σε περιοδικά όπως το The Paris Review και το Atlantic. Στον χώρο της φωτογραφίας μπήκε ενστικτωδώς, με βαθιά αγάπη για τις εικόνες και τους ανθρώπους που τις δημιουργούσαν, ειδικά νέους φωτογράφους.
Η George
μετακόμισε στη Νέα Ορλεάνη το 1962 για να σπουδάσει αγγλική λογοτεχνία στο H.
Sophie Newcomb Memorial College. Αποφοίτησε το 1966 και έφυγε αμέσως για τη Νέα
Υόρκη, όπου είχε ονειρευτεί να ζήσει από τότε που ήταν παιδί.
Ζούσε στην 5η Λεωφόρο, ένα τεράστιο κτίριο με θέα
στο Washington Square Park στο Μανχάταν, σε ένα μικρό διαμέρισμα που έγινε το
σπίτι της για το υπόλοιπο της ζωής της, γεμάτο με βαριά άλμπουμ φωτογραφιών σε
όλα τα έπιπλα του σπιτιού, εκτός από το πιάνο της (είχε κλασική εκπαίδευση στο
πιάνο).
Αφού εργάστηκε σε περιοδικά για σχεδόν 30 χρόνια,
συμπεριλαμβανομένης μιας σύντομης θητείας στο Λονδίνο ως εκδότης της Granta, η George
δούλεψε ως ελεύθερη επαγγελματίας. Επιμελήθηκε εκθέσεις, έγραψε πέντε βιβλία
και ξεκίνησε μια προσοδοφόρα συμβουλευτική επιχείρηση που πρόσφερε υπηρεσίες σε
συλλέκτες φωτογραφιών.
Για πάνω από μια δεκαετία, βοήθησε τον Howard Stein τον
πρόεδρο και διευθύνων σύμβουλο της Dreyfus Corporation, να δημιουργήσει τη
μεγαλύτερη ιδιωτική συλλογή φωτογραφιών στη χώρα του.
Η George γνωρίστηκε με τον Belson, τον σύντροφό της, στη
δεκαετία του 1970, αλλά ξεκίνησαν να βγαίνουν μαζί μετά από 30 χρόνια.
Η George ήταν στην Πορτογαλία όταν οι τρομοκράτες επιτέθηκαν
στις Ηνωμένες Πολιτείες την 11 Σεπτεμβρίου 2001 και χρειάστηκε να περάσει μια
εβδομάδα μέχρι για να επιστρέψει στη Νέα Υόρκη. Όταν γύρισε, συνεργάστηκε με
τον καλλιτέχνη Michael Shulan και τους φωτογράφους Gilles Peress και Charles
Traub, οι οποίοι δημιούργησαν αναδυόμενη γκαλερί φωτογραφιών με σκοπό να
προβληματίσουν το κοινό σχετικά με τις επιθέσεις. Επαγγελματίες και ερασιτέχνες
φωτογράφοι παραχώρησαν φωτογραφίες, τις οποίες εκτύπωσαν και κρέμασαν σε μια
βιτρίνα του Soho, στη
συνέχεια τις πούλησαν για να συγκεντρώσουν χρήματα για φιλανθρωπικούς σκοπούς.
Μέσω των σχέσεων της George συγκεντρώθηκαν γρήγορα αρκετά χρήματα και ξεκίνησε η παράσταση «Εδώ είναι η Νέα Υόρκη: Μια δημοκρατία των φωτογραφιών». Ήταν μια τεράστια επιτυχία: Την επόμενη χρονιά περίπου 1,5 εκατομμύριο άνθρωποι πέρασαν από τη γκαλερί και αγόρασαν 40.000 εκτυπώσεις. Μερικές από τις φωτογραφίες εμφανίστηκαν σε άλμπουμ φωτογραφιών που εκδόθηκε από την George και τον Peress.
 |
| “Here is New York: Remembering 9/11” |
Ο Peress είπε σε μία συνέντευξη: «Η Alice ήταν πολύ ζωντανή,
πολύ παρούσα στον κόσμο», «Για αυτήν, υπήρχε ένας άμεσος σύνδεσμος μεταξύ της
ποίησης και των εικόνων».
