Private Views Photographs by Barbara Crane

 

Η Barbara Crane (19 Μαρτίου 1928 - 7 Αυγούστου 2019) ήταν Αμερικανίδα  καλλιτέχνης φωτογράφος γεννημένη στο Σικάγο του Ιλινόις. Γνωστή για το πειραματικό και καινοτόμο έργο της που αμφισβητεί την ευθεία φωτογραφία ενσωματώνοντας αλληλουχία και επαναλαμβανόμενα πλαίσια.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, ξεκίνησε ένα φωτογραφικό έργο το οποίο πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια διαφόρων θερινών φεστιβάλ του Σικάγου. Με Polaroid, η Crane πλησίασε το κοινό και επικεντρώθηκε στην καταγραφή των λεπτομερειών ρούχων, μαλλιών και χειρονομιών. Οι φωτογραφίες έχουν υποστεί ένα τολμηρό crop, οπότε σκόπιμα το βλέμμα παρακολουθεί ένα συνονθύλευμα ανθρώπων που τρώνε, πίνουν και απολαμβάνουν τη ενέργεια του χώρου 

 

 

 

Ιδιωτικές χειρονομίες σε δημόσιους χώρους που μιλάνε τη γλώσσα της ανθρώπινης σύνδεσης.

 

 

 

Η συλλογή Private Views προσφέρει μια έντονη, και αστραφτερή φωτογραφική εμπειρία. Το αποτέλεσμα είναι μαγευτικό και έντονα συναρπαστικό. Υπάρχει ένας αισθητός αισθησιασμός από εικόνα σε εικόνα που εκφράζει την δημόσια έκφραση της ευφορίας.

 

 

 

Αυτές οι αυθόρμητες στιγμές που έχουν συλληφθεί πολύ όμορφα από τα εξίσου αυθόρμητα αντανακλαστικά ενός καλά εκπαιδευμένου καλλιτέχνη που ήξερε ότι έπρεπε να φωτογραφίσει πρώτα και στη συνέχεια να ζητήσει άδεια (την οποία έπαιρνε σχεδόν πάντα).

 

 

 Private Views Photographs by Barbara Crane

Φωτογραφία δρόμου και ηθική

Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια σίγουρα έχω καταλήξει ότι η φωτογραφία δρόμου είναι η πιο 
γοητευτική. 
Είσαι μέσα στο παιχνίδι της καθημερινότητας και αλληλεπιδράς με τους ανθρώπους 
ατομικά ή σαν σύνολο σε μια κοινωνία, παρακολουθείς, απορείς, αντιδράς μέσα ακριβώς 
από το κάδρο σου και αυτό το βλέπω συναρπαστικό.
Γενικότερα μου λείπει η τόλμη η οποία είναι απαραίτητη και το δουλεύω, αλλά ο λόγος 
που διστάζω είναι εξακριβωμένα γιατί θέλω να είμαι μέρος του περιβάλλοντος και των 
ανθρώπων και όχι απλώς να εισβάλλω κλέβοντας έντρομα βλέμματα, αυτή η κατάσταση 
περισσότερο τρομάζει εμένα! 
Εδώ θα πρέπει να ξεκαθαρίσω κάτι, όπως και πιο πριν ανέφερα λατρεύω την φωτογραφία 
δρόμου, όλη η παραπάνω εισαγωγή αλλά και τα επόμενα που θα διαβάσεις είναι ο δικός 
μου τρόπος προσέγγισης και λειτουργίας. Κάθε προσέγγιση είναι δεκτή και λαμβάνει 
την ανάλογη κριτική της από διάφορους ανθρώπους.
Ας συνεχίσουμε λοιπόν.
Έτσι κι αλλιώς η φωτογραφία δρόμου είναι δύσκολη, θέλει χρόνο, αντίληψη, ένστικτο, 
εγρήγορση και τύχη, ο συνδυασμός δε όλων αυτών είναι εκρηκτικός.
Από εκεί και πέρα αναλόγως των επιλογών μπορεί να μετατραπεί απλά σε κακή φωτογραφία 
ή ακόμη χειρότερα σε εκμετάλλευση και θα σας δείξω τι εννοώ…

ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ
Η παρακάτω φωτογραφία αν δεν είσαι φωτορεπόρτερ και δεν προσπαθείς να καταγράψεις 
ένα γεγονός για να το κάνεις γνωστό και να αφυπνίσεις είναι απαγορευτική για μένα. 

Πχ Δεν υπάρχει κανείς καλλιτεχνικός λόγος να αποτυπώσεις απλά έναν άστεγο που 
κοιμάται και να τον ανεβάσεις σε κοινωνικά δίκτυα.
Δεν υπάρχει αλληλεπίδραση με το περιβάλλον του. Δεν υπάρχει αντίδραση, δεν υπάρχει 
δράση. Τον ενοχλείς και τον εκθέτεις προς βρώσιν αδηφάγων βλεμμάτων σε μια απρόσωπη 
πλατφόρμα που τα πάντα γίνονται βάση αλγορίθμων και σκοπιμοτήτων. Και το κυριότερο 
δεν γίνεσαι καλύτερος φωτογράφος έτσι. 
Αν έχεις παρατηρήσει μεγάλη φωτογράφοι που ασχολήθηκαν με την φωτογραφία δρόμου 
χρησιμοποιούσαν φακό 35mm, αυτό δείχνει καθαρά ότι δεν κρύβονταν, η ματιά τους δεν 
ήταν κλεφτή, αλλά παρατηρητική. Ήταν ακριβώς μέσα στο κάδρο και επιδρούσαν στις 
αντιδράσεις ακριβώς γιατί η παρουσία τους ήταν φανερή. Η δουλειά μας δεν είναι να 
κρυβόμαστε περιμένοντας την στιγμή, ίσα ίσα που η παρουσία μας δημιουργεί άμεσα 
στιγμές και αντιδράσεις. Περιβάλλον δεν είναι μόνο το κάδρο μας, η επέκταση του 
περιβάλλοντος που δημιουργούμε συχνά είναι και η χρυσή τομή της στιγμής που ψάχνουμε 
στην φωτογραφία δρόμου.



Καταπληκτική προσέγγιση και δημιουργία από τον μεγάλο φωτογράφο William Klein

Η ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ – ΘΡΑΣΟΣ
Όλα τα προηγούμενα δεν πρέπει να μας οδηγήσουν στην άλλη πλευρά, δλδ στο ωμό θράσος, 
πχ στα καλά καθούμενα να εισβάλλουμε εκούσια σε έναν περαστικό και να του κοτσάρουμε 
την κάμερα μας για να τον αιφνιδιάσουμε και να του αποσπάσουμε βίαια αντίδραση! 
Αλλά απλά το αναφέρω γιατί έχουνε δει πολλά τα μάτια μου. Μια αντίδραση έντρομου 
ανθρώπου από μια κίνηση που έχουμε κάνει εμείς, δεν μας κάνει καλούς φωτογράφους, 
μας κάνει εισβολείς, άσε που το τελικό αποτέλεσμα είναι απλά μια φούσκα που 
ξεφουσκώνει άμεσα στους θεατές. 

Και πάλι θα το πω, Κάθε προσέγγιση είναι δεκτή και λαμβάνει την ανάλογη κριτική της 
από διάφορους ανθρώπους.
Σε αυτόν τον χώρο, άφησα την δική μου κριτική.

Παραπάνω από ευπρόσδεκτη είναι και η δική σου άποψη.

Καλές λήψεις!!!!!!!!!!!!

 

Έκθεση φωτογραφίας «Τα Βαλκάνια της συμφιλίωσης»

Από αυτήν την Πέμπτη 09/07 στις 20:00, στο «σχεδία home», ο Θοδωρής Νικολάου μάς επιβιβάζει στη βάρκα της συμφιλίωσης και της συνάντησής μας με τον απωθημένο βαλκανικό μας εαυτό, μας βοηθάει να ανακαλύψουμε τη βαθιά ανθρώπινη ψυχή των γειτόνων μας, μαζί και ότι ο περίγυρός μας δεν γεννά μόνο το μίσος και τον εθνικισμό, την ώρα που αναζητούμε το αντίδοτο στη φθορά στα παιδιά.

 

Όταν διάβασα περί της έκθεσης αυτής μου ήρθαν ξαφνικά τα λόγια του αγαπημένου δασκάλου:

«Δεν τεκμηριώνω τίποτα, δίνω μια ερμηνεία.»

Andre Kertesz

Διάρκεια έως τις 16 Ιουλίου.