Το κοινό σημείο μεταξύ Punk, Φωτογραφίας και Graffiti

 

Πανκ και γκράφιτι επανενώνονται σε μια έκρηξη τέχνης, καθώς οι καλλιτέχνες δρόμου αναδημιουργούν τις εμβληματικές φωτογραφίες της για μια εξαιρετική έκρηξη της τέχνης, καθώς οι διάσημοι καλλιτέχνες του δρόμου αναδημιουργούν τις εμβληματικές φωτογραφίες της Janette Beckman από την πλούσια πανκ σκηνή της Αγγλίας για το "The Mashup 2" σε μια σειρά περιορισμένων εκτυπώσεων μεταξοτυπίας.

Πολλοί άνθρωποι συνδέουν το γκράφιτι με το χιπ χοπ. Όμως, οι πραγματικοί δημιουργοί γκράφιτι γνωρίζουν ότι η τέχνη προηγείται της εμφάνισης του hip-hop κατά περίπου μισή δεκαετία.

Οι πρώτοι δημιουργοί γκράφιτι ήταν οπαδοί της ροκ και της funk μουσικής, μερικοί δε ερωτεύτηκαν την πανκ σκηνή στα μέσα της δεκαετίας του '70, καθώς ενσαρκώθηκε μουσικά αυτή η ωμή και μη καθιερωμένη αντίληψη που τα γκράφιτι ως κίνηση διακήρυτταν.

 

Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1970, τα γκράφιτι μετέτρεψαν την Νέα Υόρκη καθώς οι συγγραφείς ζωγράφιζαν αριστουργήματα, μετατρέποντας κάθε γυμνή επιφάνεια σε σελίδα από ένα αυτογραφικό βιβλίο.

Την ίδια περίοδο η Βρετανή φωτογράφος Janette Beckman ξεκίνησε το Kingsway Princeton School διδάσκοντας φωτογραφία σε μια ομάδα εφήβων μόλις λίγα χρόνια μικρότερους από αυτήν. Η χρονιά ήταν το 1976 και ένας μαθητής με το όνομα John Lydon είχε μόλις εγκαταλείψει το σχολείο για να μπει στους Sex Pistols.

Η αλλαγή έπαιρνε σάρκα και οστά.

Σε μια εποχή που το Ηνωμένο Βασίλειο στράφηκε σε μαζική ανεργία και οικονομική απελπισία, το πανκ μίλησε προς τον λαό ενώ αποδοκίμαζε τους αρωγούς και υποστηρικτές της βασιλείας και πλουτοκρατίας.  

«Ήταν μια εξέγερση εναντίον της βασίλισσας και της χώρας», λέει η Beckman, η οποία μόλις είχε κυκλοφορήσει το The MashUp 2: Punk Photographs Remixed, μια νέα σειρά εκτυπώσεων μεταξοτυπίας περιορισμένης έκδοσης από δέκα σύγχρονους καλλιτέχνες, συμπεριλαμβανομένων των Shepard Fairey, Cey Adams, Mike Giant και Ian Wright.

Οι καλλιτέχνες κλήθηκαν να επιλέξουν εμβληματικά πορτρέτα όπως των Joe Strummer, Debbie Harry, Dee Dee Ramone και Billy Idol από το διάσημο αρχείο της Beckman και να φανταστούν τους ήρωές τους μέσα από πιο μοντέρνα μάτια.

Όταν ήρθε το πανκ, δεν υπήρχε μέλλον καθώς λέει και το τραγούδι των Sex Pistols. Οι άνθρωποι περπατούσαν καταθλιπτικά. Τότε ξαφνικά κοίταζες έξω και υπήρχαν αυτά τα καταπληκτικά δημιουργήματα μαζί με την μεγάλη έκρηξη της πανκ μουσικής.

 

Χρησιμοποιώντας μια φθηνή ρωσική κάμερα Rollei, η Beckman ξεκίνησε να φτιάχνει πορτραίτα μιας νέας γενιάς που δημιούργησε νέες μορφές μουσικής, μόδας και τέχνης για να εκφραστεί.

 «Δεν ήταν ότι έπρεπε να περάσεις χρόνια μελετώντας κλασική κιθάρα για να ανέβεις στη σκηνή, ήταν να αρχίσεις να χτυπάς την κιθάρα σου και να κάνεις θόρυβο. Ήταν για να έχεις φωνή, να μιλάς για τη ζωή τους και τι συνέβαινε στη χώρα. Δεν είχε επιτραπεί ποτέ να το γίνει αυτό πριν. «λέει η Beckman».

 

Η Beckman συγκέντρωσε ένα χαρτοφυλάκιο των φωτογραφιών της και τις έφερε στο Sounds, μια εβδομαδιαία ποπ / ροκ εφημερίδα. Η συντάκτρια Vivien Goldman, γνωστή τώρα ως «καθηγήτρια του Πανκ», την προσέλαβε αμέσως, και η Μπέκμαν φωτογράφησε τους Siouxsie and the Banshees εκείνο το βράδυ.

Η Beckman αργότερα πήγε στο Melody Maker όπου συνέχισε να φωτογραφίζει την ανερχόμενη πανκ σκηνή νεανικές φυλές όπως skinheads, rockabilly, ska, 2-Tone, reggae και Mods. Ήταν πολύ πολιτισμικά αναμεμιγμέν όλα αλλά και όλα ήταν αποδεκτά.

 

 

Αναδημιουργώντας μοντέρνα τέχνη - Niko Luoma

Πριν από δέκα χρόνια, λέει ο Φινλανδός φωτογράφος Niko Luoma"ολόκληρη η φωτογραφική μου διαδικασία μεταφέρθηκε από το μπροστινό μέρος της κάμερας στο εσωτερικό." 

Είχε ήδη ξεπεράσει τα όρια της φωτογραφίας του με μινιμαλιστικά τοπία και έγχρωμες μελέτες, αλλά τώρα, αντί να εκπαιδεύει τον φακό του στα εξωτερικά ερεθίσματα, θα συνθέτει εικόνες στο στούντιο του Ελσίνκι με επικάλυψη τα χρωματιστά φίλτρα σε ένα φωτιζόμενο τραπέζι, για το νέο του βιβλίο, "For Each Minute, Sixty-Five Seconds". Ο Luoma βρήκε έμπνευση στις κορεσμένες από χρώμα του εικόνες, που καθεμία αντιπροσωπεύει «έναν διάλογο με τον πίνακα». Πλείστα αφιερώματα
σε Vincent van Gogh, David Hockney και Pablo Picasso, καλλιτέχνες των οποίων η πολύ οικειότητα τυφλώνει απο την λαμπρότητα τους.
Οι ερμηνείες του Luoma μας ενθαρρύνουν να δούμε εκ νέου. "Το πιο γνωστό πράγμα στον κόσμο μπορεί να φαίνεται εντελώς διαφορετικό αν απλώς επιβραδύνετε, προσέξτε. Νιώθετε ότι κερδίζετε χρόνο", λέει ο Luoma, προσφέροντας μια ένδειξη για το περιεχόμενο του βιβλίου του. "Something magical happens when you just slow down a little."