Κάμερα VS ανθρώπινο μάτι

Σύγκριση που με βοήθησε να καταλάβω πολλά περί White Balance…

Πάμε λοιπόν...

Ίδιες λειτουργίες

Εστίαση εικόνας: Τα ανθρώπινα μάτια και ο φακός της κάμερας εστιάζουν και οι δύο μια ανεστραμμένη εικόνα σε μια ευαίσθητη στο φως επιφάνεια. Στην περίπτωση μιας κάμερας, εστιάζεται σε φιλμ ή αισθητήρα. Στα μάτια μας, η ευαίσθητη στο φως επιφάνεια είναι ο αμφιβληστροειδής στο εσωτερικό του βολβού.

Ρύθμιση φωτός: Τόσο το μάτι όσο και η κάμερα μπορούν να ρυθμίσουν την είσοδο φωτός. Σε μια κάμερα, γίνεται με τον έλεγχο διαφράγματος στο φακό, ενώ στο μάτι, γίνεται μέσω της ίριδας η οποία ανάλογα μεγαλώνει ή μικραίνει.

 

 

Διαφορές

Από την μία έχουμε απόλυτη μέτρηση φωτός και από την άλλη έχουμε υποκειμενική. Τι σημαίνει αυτό? Με απλά λόγια, το ανθρώπινο μάτι είναι μια υποκειμενική συσκευή. Δηλαδή τα μάτια μας λειτουργούν σε αρμονία με τον εγκέφαλό μας και δημιουργούν εικόνες που αντιλαμβανόμαστε. Τα μάτια μας ρυθμίζουν την εστίαση και μεταφράζουν τα φωτόνια (φως) σε ηλεκτρική ώθηση που μπορεί να επεξεργαστεί ο εγκέφαλός μας. Από εκεί και πέρα, όλα αφορούν τον εγκέφαλό μας ο οποίος αναπροσαρμόζει συνεχώς την ισορροπία χρωμάτων σύμφωνα με το περιβάλλον φωτισμού. Με άλλα λόγια, τα μάτια μας ξέρουν τι πρέπει να θεωρηθεί κόκκινο ή λευκό ή μαύρο κ.λπ. κάθε στιγμή.

Μια κάμερα, από την άλλη, είναι μια απόλυτη συσκευή μέτρησης. Μετρά το φως που χτυπά μια σειρά αισθητήρων, αλλά ο αισθητήρας είναι "χαζός" και τα σήματα που καταγράφονται πρέπει να ρυθμιστούν ώστε να ταιριάζουν στη θερμοκρασία χρώματος του φωτός με την οποία φωτίζουμε τη σκηνή πχ

Εστίαση φακού: Στην κάμερα, ο φακός κινείται πιο κοντά ή πιο μακριά για εστίαση. Στα μάτια μας, ο φακός αλλάζει σχήμα για εστίαση, οι μύες στα μάτια μας αλλάζουν το πραγματικό σχήμα του φακού μέσα στα μάτια μας.

Ευαισθησία στο φως: Ένα φιλμ ή ένας αισθητήρας σε μια κάμερα είναι ομοιόμορφα ευαίσθητα στο φως. Ο ανθρώπινος αμφιβληστροειδής δεν είναι. Επομένως, όσον αφορά την ποιότητα της εικόνας και τη λήψη, τα μάτια μας έχουν μεγαλύτερη ευαισθησία σε σκοτεινές τοποθεσίες από μια κάμερα.

Υπάρχουν καταστάσεις φωτισμού που δεν μπορούν να τραβήξουν εύκολα οι ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές δηλαδή οι φωτογραφίες θα βγουν θολές ή με «θόρυβο» (κόκκος). Για παράδειγμα, εσύ μπορείς να παρατηρήσεις μια εικόνα υπό το φως φθορισμού κάτω από ένα μικροσκόπιο με κύτταρα ή μικροοργανισμούς αλλά είναι σχεδόν αδύνατη αυτή η λήψη από μια συνηθισμένη κάμερα. Αυτό οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι η ποσότητα φωτός που εισέρχεται στην κάμερα είναι πολύ χαμηλή.

 

Το ανθρώπινο μάτι ως κάμερα. Ως γρήγορη επανατοποθέτηση, ας ρίξουμε μια ματιά στο πώς κάθε ένα από τα στοιχεία στα μάτια μας είναι παρόμοιο με αυτό σε μια κάμερα:

 

   

Ο κερατοειδής συμπεριφέρεται σαν το στοιχείο του μπροστινού φακού ενός φακού. Μαζί με το φακό, που βρίσκεται πίσω από την ίριδα, είναι τα στοιχεία εστίασης του ματιού. Ο κερατοειδής παίρνει ευρέως αποκλίνουσες ακτίνες φωτός και τις κάμπτει μέσω της κόρης, το στρογγυλό άνοιγμα στο κεντρικό τμήμα της έγχρωμης ίριδας.

Η ίριδα και η κόρη,  δρουν σαν το διάφραγμα της κάμερας. Η ίριδα είναι ένας μυς που, όταν συστέλλεται, καλύπτει όλα εκτός από ένα μικρό κεντρικό τμήμα του φακού, επιτρέπει ρυθμιζόμενο έλεγχο της ποσότητας φωτός που εισέρχεται στο μάτι, έτσι ώστε το μάτι να μπορεί να λειτουργεί καλά σε ένα ευρύ φάσμα συνθηκών θέασης, από ελάχιστο έως πολύ έντονο φως.

Τέλος, ο αμφιβληστροειδής, είναι το αισθητήριο στρώμα που ευθυγραμμίζεται στο πίσω μέρος των ματιών μας. Λειτουργεί σαν αισθητήρας απεικόνισης σε μια ψηφιακή φωτογραφική μηχανή. Ο αμφιβληστροειδής έχει πολλά νευρικά κύτταρα φωτοϋποδοχείς που βοηθούν να αλλάξουν τις ακτίνες φωτός σε ηλεκτρικά ερεθίσματα και να τα στείλουν μέσω του οπτικού νεύρου στον εγκέφαλο όπου τελικά λαμβάνεται και γίνεται αντιληπτή μια εικόνα. Λόγω αυτής της λειτουργίας λήψης και αντίληψης, ο αμφιβληστροειδής είναι, ίσως, το πιο σημαντικό συστατικό των ματιών μας. Όπως και με την κάμερα, εάν το "φιλμ" είναι κακής ποιότητας, έτσι και το μάτι (δηλαδή ο αμφιβληστροειδής), αν δεν λειτουργεί σωστά, ανεξάρτητα από το πόσο καλό υπόλοιπο του ματιού, δεν θα έχουμε καλή οπτική.

Τι είναι το ISO και γιατί είναι σημαντικό;

Το ISO είναι ο αριθμός που δηλώνει την ευαισθησία στο φως ενός αισθητήρα. Μετριέται σε αριθμούς (όπως 100, 200, 400, 800 κ.λπ.). Μερικές φορές, αυτός ο αριθμός είναι επίσης γνωστός ως "αριθμός ISO" ή, ASA στο φιλμ. Ιστορικά, όσο χαμηλότερος είναι ο αριθμός ISO, τόσο χαμηλότερη είναι η ευαισθησία της ταινίας και τόσο λεπτότερος είναι ο κόκκος στις φωτογραφίες ή τις λήψεις που τραβάτε. Αυτό έχει επίσης μεταφραστεί αρκετά καλά στην ψηφιακή φωτογραφία: Το υψηλότερο ISO σας δίνει υψηλότερη ευαισθησία, αλλά με κόστος μεγαλύτερο ψηφιακό θόρυβο (κόκκο).

Το ISO είναι η ένδειξη του πόσο ευαίσθητη είναι μια ταινία στο φως. Αυτό σημαίνει ότι όσο υψηλότερη είναι η ρύθμιση ISO, τόσο πιο ευαίσθητος είναι ο φωτισμός του αισθητήρα κάμερας. Κατά συνέπεια, εάν τραβάς μια φωτογραφία με ρυθμίσεις ISO 400, χρειάζεσαι μόνο το 1/4 του φωτός που θα χρειαστεί για να τραβήξεις μια φωτογραφία με τις ρυθμίσεις κάμερας ISO 100.

Προσπαθώντας να εντοπίσουμε το ISO του ανθρώπινου ματιού

Το πραγματικό πρόβλημα με το ανθρώπινο μάτι είναι ότι, σε αντίθεση με τους αισθητήρες και τα φιλμ, τα μάτια μας δεν έχουν συγκεκριμένα επίπεδα ISO. Ωστόσο, τα μάτια μας έχουν μεγάλη ικανότητα να προσαρμόζονται φυσικά στα επίπεδα φωτισμού περιβάλλοντος ακόμη και κάτω από τις πιο άσχημες συνθήκες φωτισμού.

Ωστόσο, το ανθρώπινο μάτι έχει ένα δυνατό ατού: μπορεί να τροποποιήσει τη δική του ευαισθησία στο φως. Μετά από περίπου 15 δευτερόλεπτα σε χαμηλότερο φως, το σώμα μας αυξάνει το επίπεδο ροδοψίνης (υποδοχέας ο οποίος ενεργοποιείται με το φως στον αμφιβληστροειδή μας) και μέσα στην επόμενη μισή ώρα σε χαμηλό φωτισμό, τα μάτια μας γίνονται πιο ευαίσθητα. Στην πραγματικότητα, μελέτες έχουν δείξει ότι τα μάτια μας είναι περίπου 600 φορές πιο ευαίσθητα τη νύχτα από ό, τι κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι το ανθρώπινο μάτι είναι σαν τη μεγαλύτερη, ταχύτερη αυτόματη κάμερα που υπάρχει. Κάθε φορά που αλλάζουμε οπτική, το μάτι μας (και ο αμφιβληστροειδής) αλλάζει οτιδήποτε άλλο για να αντισταθμίσει την εστίαση η ίριδα, το δυναμικό εύρος προσαρμόζεται συνεχώς για να διασφαλιστεί ότι η όρασή μας είναι όσο καλύτερη θα μπορούσε να είναι.

Εκτός από την ευθεία ευαισθησία του φωτός, η δυναμική εμβέλεια του ανθρώπινου ματιού είναι επίσης εκπληκτική.

Το κλειδί: Ταχύτητα κλείστρου

Το σημείο όπου η σύγκριση μας γίνεται πολύπλοκη είναι όταν συνδυάζουμε με ταχύτητα κλείστρου. Για να κάνουμε μια παρόμοια σύγκριση μεταξύ του ανθρώπινου ματιού και μιας κάμερας, μπορούμε πολύ εύκολα να συγκρίνουμε τα ανοίγματα και το ISO. Αλλά οι ταχύτητες κλείστρου το καθιστούν περίπλοκο, επειδή μια κάμερα μπορεί να παραμείνει ανοιχτή για όσο θέλουμε. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν φωτογραφίες που λαμβάνονται με άνοιγμα κλείστρου 6 μήνες! κάτι που προφανώς δεν μπορεί να κάνει το ανθρώπινο μάτι.

Η εξερεύνηση της ταχύτητας κλείστρου ενός ανθρώπινου ματιού είναι στην πραγματικότητα εκπληκτικά περίπλοκη, αλλά ας δούμε τα βασικά. Εάν έχετε δει ποτέ απλό animation, θα έχετε παρατηρήσει ότι εάν δεν έχετε αρκετά καρέ ανά δευτερόλεπτο, τα πράγματα μπορεί να μοιάζουν «στατικά». Εάν επρόκειτο να δείτε ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι στα 1fps (1 καρέ ανά δευτερόλεπτο), για παράδειγμα, θα βλέπετε ουσιαστικά μια εικόνα (καρέ) ανά δευτερόλεπτο (με μέγιστη ταχύτητα κλείστρου 1 δευτερόλεπτο). Προφανώς, αυτό δεν θα κάνει καλό ούτε στην ψυχαγωγία αλλά ούτε στο ανθρώπινο μάτι μιας και έχει «ταχύτητα κλείστρου» μεγαλύτερη από αυτήν. Τώρα το πόσα καρέ μπορεί να δεο ανθρώπινο μάτι… είναι σίγουρα μια ερώτηση παγίδα επειδή εξαρτάται από τον τρόπο μέτρησης των αποτελεσμάτων.

Για μεγαλύτερη εξερεύνηση σε αυτό το ερώτημα, προτείνω ανεπιφύλακτα να επισκεφθείτε το 100fps.com

Ωστόσο, για φωτογράφηση με χαμηλό φωτισμό, δεν χρειάζεται να γνωρίζουμε την ελάχιστη ταχύτητα κλείστρου του ανθρώπινου ματιού, αλλά τη μέγιστη. Προφανώς, μπορούμε να καθίσουμε τέλεια ακίνητα και να κοιτάζουμε ένα δάσος στο σκοτάδι για μισή ώρα, αλλά μπορεί και να μην μπορούμε να «δούμε» τίποτα, παρόλο που, θεωρητικά, είχαμε έκθεση μισής ώρας.

Επίσης, μια κάμερα ενδέχεται να μπορεί να καταγράψει κάτι σε αυτή τη μισή ώρα (αλλά ίσως όχι).

Όσον αφορά τα μάτια μας, δεν έχει νόημα να μιλάμε για «ταχύτητα κλείστρου» γιατί τα μάτια μας βλέπουν με εκθετική αποσύνθεση και η όραση μας είναι μια συνεχής διαδικασία. Με άλλα λόγια, τα μάτια μας ακόμα κι όταν θα πάρουν πολλαπλές «εκθέσεις» ο εγκέφαλός μας θα τις συνδυάσει με τέτοιο τρόπο, ώστε να λάβουμε μια πιο ουσιαστική εικόνα.

Λοιπόν, ποιο είναι το ISO όταν μιλάμε για κάμερες, έναντι του ανθρώπινου ματιού;

Το ανθρώπινο μάτι είναι εξαιρετικά καλό στην λήψη εικόνων με έντονο φως και φυσικά δεν τίθεται θέμα «θορύβου» επειδή ο εγκέφαλός φιλτράρει τα οποιαδήποτε προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα μάτια μας (απλώς σκέψου πώς ο εγκέφαλός σου φιλτράρει συνεχώς τα δύο τυφλά σημεία που έχεις - ένα σε κάθε μάτι - ακόμα κι αν κλείνεις το ένα μάτι και κοιτάζεις με το άλλο. Εάν δεν έχεις κάνει ποτέ το πείραμα με το τυφλό σημείο – δοκίμασε το θα εκπλαγείς!!!

Για παράδειγμα, ας πούμε ότι το ελάχιστο ISO των ματιών μας, σε μια φωτεινή ηλιόλουστη ημέρα, είναι το ISO 25. Γιατί 25; Επειδή αυτό είναι το φιλμ με το χαμηλότερο ISO που χρησιμοποιείται αυτήν τη στιγμή, με το λιγότερο κόκκο και την υψηλότερη ποιότητα. Εάν το χαμηλότερο ISO των ματιών μας είναι 25 και τα μάτια μας είναι 600 φορές πιο ευαίσθητα στο σκοτάδι, αυτό σημαίνει ότι το μέγιστο ISO του ανθρώπινου ματιού θα ήταν περίπου 15.000ISO περίπου. Εάν πούμε ότι το ISO 100 είναι το βασικό μας ISO για το ανθρώπινο μάτι (το οποίο είναι λογικό, δεδομένου ότι συγκρίνουμε τα μάτια με τις ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές και οι περισσότερες ψηφιακές SLR αυτές τις μέρες ξεκινούν από το ISO 100) - το μέγιστο ISO είναι περίπου 60.000.

Όταν βλέπουμε κάμερες με 102.000 ISO (Όπως η Nikon D3S), είναι εύκολο να καταλάβουμε ότι η «ανθρώπινη» τεχνολογία μας, αρχίζει να υστερεί σε σχέση με την τεχνολογία των κατασκευαστών κάμερας!

Την κάμερα και τα μάτια σας

&

Καλές λήψεις!!!!

 

Χειροκίνητη ισορροπία λευκού

Οι κάμερες, έχουν μια λειτουργία που ονομάζεται ισορροπία λευκού που μπορεί να ρυθμιστεί χειροκίνητα ανάλογα με τις συνθήκες φωτισμού με τις οποίες τραβάς φωτογραφίες.

Η ισορροπία λευκού είναι σημαντική γιατί δεν θέλουμε μια ζεστή, χαρούμενη σκηνή να φαίνεται κρύα και θλιβερή. Ούτε θέλουμε μια κρύα σκηνή να έχει αποχρώσεις με ζεστά χρώματα.

Σε αυτό το άρθρο, θα καλύψουμε το πώς μπορείς να ρυθμίσεις σωστά την ισορροπία λευκού με μη αυτόματο τρόπο στην ψηφιακή σου κάμερα. Πριν ξεκινήσουμε, ας δούμε ποια είναι η ισορροπία λευκού στη φωτογραφία και γιατί πρέπει να ρυθμίζεται σωστά.

Η ισορροπία λευκού είναι το πόσο ζεστά ή πόσο κρύα φαίνονται τα χρώματα στις φωτογραφίες μας. Συνήθως, η κάμερα αναπαράγει χρώματα με τον ίδιο τρόπο που φαίνονται στην πραγματικότητα.

Για παράδειγμα, ακόμη και σε μια φωτεινή ημέρα, το φως είναι λίγο μπλε όταν το θέμα σου είναι στη σκιά. Τα μάτια μας δεν το καταγράφουν γιατί ο εγκέφαλός μας είναι πολύ καλός στην αντιμετώπιση χρωμάτων, στην επεξεργασία των πληροφοριών και στην εμφάνιση των λευκών σε εμάς. Αλλά η κάμερα μας θα το καταγράψει.

 

Ομοίως, σε εσωτερικούς χώρους με φώτα φθορισμού ή πυρακτώσεως, δεν βλέπουμε μεγάλη διαφορά στο λευκό χρώμα, αλλά η κάμερα το βλέπει. Αυτό ονομάζεται θερμοκρασία χρώματος και η εξισορρόπηση αυτών των χρωμάτων για να κάνει το λευκό να φαίνεται φυσικό προσαρμόζει την ισορροπία.

 

 

Σημείωση: Η εξισορρόπηση του λευκού χρώματος σημαίνει, προσθήκη θερμότερων τόνων στο ψυχρότερο φως και προσθήκη ψυχρότερων τόνων στο θερμότερο φως για να κάνει το λευκό να φαίνεται φυσικό.

Οι πηγές φωτός εκπέμπουν χρώμα σε διαφορετικά εύρη θερμοκρασίας και μετριέται σε μονάδες Kelvin. Για παράδειγμα, το άμεσο φως από τον ήλιο έχει διαφορετική θερμοκρασία από το φως στη σκιά. Επίσης, το φως από μια λάμπα φθορισμού θα έχει διαφορετική θερμοκρασία σε σύγκριση με τα φώτα πυρακτώσεως και ούτω καθεξής. Έτσι, το φυσικό φως είναι πιο δροσερό, ενώ το πχ  το φως των κεριών είναι πιο ζεστό. Το φως φθορισμού μπορεί να δώσει ακόμα και πράσινο χρώμα.

Σημείωση: Τα θερμότερα φώτα έχουν χαμηλές τιμές Kelvin, ενώ τα ψυχρότερα φώτα έχουν υψηλότερες τιμές Kelvin.

Τα φώτα του δρόμου συνήθως εκπέμπουν ένα πορτοκαλί χρώμα, όταν τραβάς φωτογραφίες με την ψηφιακή σου κάμερα σε αυτόματη λειτουργία, το πορτοκαλί είναι πιο έντονο και το αποτέλεσμα δεν είναι αυτό που περίμενες. Αυτό συνήθως θεωρείται θερμός φωτισμός.

Στο άλλο άκρο του φάσματος υπάρχει ψυχρός φωτισμός που μεταφράζεται σε μπλε / άσπρο φάσμα Kelvin. Οι νέοι προβολείς έχουν όλοι αυτό το λευκό / μπλε φως.

Και στα δύο παραδείγματα, το φως είναι το τελικό αποτέλεσμα, το χρώμα διαφέρει.

Παρόμοια με τα παραπάνω παραδείγματα, οι εσωτερικοί λαμπτήρες πυρακτώσεως έχουν πορτοκαλί χρώμα ενώ τα κεριά ρίχνουν μια πορτοκαλοκόκκινη λάμψη. Επίσης, όταν ο ήλιος δεν ανατέλλει στον ουρανό, ο ουρανός φαίνεται πολύ μπλε και οι φωτογραφίες που τραβάς στη σκιά φαίνονται επίσης μπλε.

Στο παρελθόν η χρήση φιλμ ήταν πιο επιεικής στα χρώματα σε διαφορετικά εύρη θερμοκρασίας. Υπήρχαν δύο κύριοι τύποι έγχρωμων φιλμ, το κανονικό και το tungsten. Ενώ υπήρχε και η επιλογή σλάιντς σε ορισμένες περιπτώσεις, αυτοί οι δύο τύποι φιλμ ικανοποίησαν τις ανάγκες των περισσότερων, οι ψηφιακοί αισθητήρες όμως άλλαξαν εντελώς το παιχνίδι.

Λοιπόν, τι κάνει η ρύθμιση της ισορροπίας λευκού και γιατί πρέπει γίνει;

Η ρύθμιση της ισορροπίας λευκού βοηθά την κάμερα να προσδιορίσει τι είναι λευκό στο κάδρο και, στη συνέχεια, να ορίσει τα χρώματα με μεγαλύτερη ακρίβεια στην συγκεκριμένη φωτογραφία με τις συγκεκριμένες συνθήκες φωτισμού. Η ρύθμιση της ισορροπίας λευκού είναι πολύ σημαντική κατά τη λήψη με δύσκολες συνθήκες φωτισμού, όπως πχ ο μικτός φωτισμός (διάφορες φωτιστικές πηγές). Η λήψη σου μπορεί να έχει τεχνητό φως σε εσωτερικούς χώρους σε συνδυασμό με φυσικό φως από μια πόρτα ή κάποιο παράθυρο. Η ρύθμιση της ισορροπίας λευκού σε αυτές τις συνθήκες  θα διασφαλίσει ότι θα έχεις τα ακριβή χρώματα στις φωτογραφίες σου.

Οι κάμερες έχουν πολλά προγράμματα / προεπιλογές ισορροπίας λευκού ανάλογα την περίπτωση, που είναι οκ τις περισσότερες φορές, σε περιπτώσεις μιας φωτιστικής πηγής σε μια σκηνή, αλλά σε περιπτώσεις όπου υπάρχουν πολλές πηγές φωτός, η κάμερα μπερδεύεται και τότε πρέπει να ρυθμίσεις αυτόματα την ισορροπία λευκού.

Επιπλέον, σε λήψη αρχείων jpegs είναι απαραίτητο να διορθώσεις την ισορροπία λευκού γιατί η επεξεργασία αργότερα δεν είναι πάντα εφικτή σε αυτό το είδος αρχείου. Αλλά ακόμα κι αν τραβάς RAW, είναι βέλτιστη πρακτική η σωστή ισορροπία λευκού στην κάμερα.

Σχεδόν όλες οι ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές έχουν από αρκετές επιλογές  αυτοματοποιημένων ρυθμίσεων για την ισορροπία λευκού, κάθε μία έχει μια χαρακτηριστική ένδειξη της πηγής φωτισμού που θα φωτογραφίσεις.

 

Ακολουθούν οι πιο κοινές προεπιλογές κάμερας για ισορροπία λευκού:

AWB: Αυτόματη ισορροπία λευκού, όπου η κάμερα ρυθμίζει την ισορροπία λευκού με βάση το φως του κάδρου. Τις περισσότερες φορές, είναι ακριβής, αλλά υπάρχουν στιγμές που η κάμερα μπερδεύεται. Επομένως, η χρήση της αυτόματης ισορροπίας λευκού θα πρέπει να περιορίζεται σε καταστάσεις όπου δεν έχεις αρκετό χρόνο για να ρυθμίσεις την αυτόματη ισορροπία λευκού για συγκεκριμένες λήψεις ή συνθήκες φωτισμού. Πχ φωτογραφία γάμου στην οποία θέλεις να «είσαι εκεί» για να μην χάσεις καρέ τα οποία θα μετανιώσεις αργότερα.

Φως της ημέρας: Η κάμερα προσθέτει συνήθως ζεστούς τόνους όταν επιλέγεις αυτή η προεπιλογή. Επομένως, είναι καλύτερο να χρησιμοποιήσεις αυτήν την προεπιλογή όταν ο ήλιος είναι αρκετά φωτεινός, σε αντίθετη περίπτωση θα έχεις έντονο μπλε χρώμα στις φωτογραφίες σου.

Συννεφιά: Η κάμερα προσθέτει ελαφρούς ζεστούς τόνους στις φωτογραφίες όταν ο ουρανός καλύπτεται πλήρως με σύννεφα, επειδή το φως στις συννεφιασμένες ημέρες είναι πιο ψυχρό.  Υπάρχουν στιγμές που η λήψη του ηλιοβασιλέματος ή της ανατολής ενδέχεται να μην αναπαράγει τα ζωντανά χρώματα στις φωτογραφίες σου, μπορείς να χρησιμοποιήσεις αυτήν την προεπιλογή, οπότε προσθέτει ζεστούς κοκκινωπούς τόνους.

Σκιά: Η κάμερα προσθέτει ζεστούς τόνους στις φωτογραφίες, διαφορετικά, με αυτόματη ισορροπία λευκού ενδέχεται να καταλήξουν να έχουν μπλε τόνους. Επίσης, εάν θέλεις πιο ζεστά χρώματα στο φως της ημέρας, μπορείς να χρησιμοποιήσεις αυτήν την προκαθορισμένη ισορροπία λευκού.

Tungsten: Η κάμερα προσθέτει ψυχρούς τόνους στις φωτογραφίες για να μειώσεις το φωτεινό κίτρινο ή πορτοκαλί χρώμα που δημιουργούν αυτά τα φώτα σε ένα σκηνικό.

Φθορισμού: Η κάμερα προσθέτει ζεστούς κοκκινωπούς τόνους στις φωτογραφίες, καθώς αυτά τα φώτα εκπέμπουν ψυχρό φως.

Φλας: Η κάμερα προσθέτει ζεστούς τόνους στην εικόνα καθώς το φως από ένα φλας είναι ψυχρό. Χρησιμοποίησε αυτήν την προεπιλογή μόνο εάν το φλας είναι η μόνη πηγή φωτός. Εάν όχι, θα πρέπει να χρησιμοποιήσεις προσαρμοσμένες ρυθμίσεις ισορροπίας λευκού.

Πριν προχωρήσεις στην προσαρμοσμένη ισορροπία λευκού, μπορείς πάντα να δοκιμάσεις τις διαφορετικές προεπιλογές για να δεις εάν αυτές λειτουργούν για τις συνθήκες φωτισμού στις οποίες πραγματοποιείς λήψη.

Ο στόχος της ισορροπίας λευκού είναι να επιτευχθεί μια ουδέτερη και ακριβής απεικόνιση αυτού που βλέπει το γυμνό μάτι και να το αποτυπώσει στη φωτογραφία σου. Τις περισσότερες φορές, η αυτόματη ισορροπία λευκού ή μία από τις παραπάνω προεπιλογές λειτουργεί καλά, αλλά θα υπάρξουν στιγμές που η κάμερα θα μπερδευτεί από τις συνθήκες φωτισμού και θα πρέπει να την καθοδηγήσεις εσύ για να δει τι είναι λευκό στο καρέ σου.

Η χειροκίνητη ισορροπία λευκού, είναι πολύ πιο εύκολο από ό, τι νομίζουμε.

Θα θελήσεις να τραβήξεις χρησιμοποιώντας προσαρμοσμένη ισορροπία λευκού σε κάθε περίπτωση που δεν μπορείς να ελέγξεις τις πηγές φωτός που χρησιμοποιείς. Αυτό θα είναι επίσης χρήσιμο σε περιπτώσεις όπου υπάρχουν περισσότερες από μία πηγές φωτός και πρέπει να τις χρησιμοποιήσεις και τις δύο στη φωτογράφηση.

Χειροκίνητο White Balance: Ο φωτογράφος ρυθμίζει την ισορροπία λευκού ανάλογα με το φως της σκηνής. Πες στην κάμερα τι είναι λευκό στη σκηνή, ώστε η κάμερα να μπορεί να προσαρμόσει όλα τα χρώματα και να τα αναπαράγει σωστά.

Μίλα στην κάμερα σου λοιπόν.

Πώς της μιλάμε;

Για να κάνεις αυτή την ρύθμιση πρέπει να βγάλεις μια φωτογραφία κάτι λευκό ή μεσαίο γκρι με το ίδιο φως όπου θα τραβήξεις αμέσως μετά το θέμα σου. Στη συνέχεια, επιλέγεις την προσαρμοσμένη λειτουργία ισορροπίας λευκού της κάμερας και τη ρυθμίζεις να χρησιμοποιήσει τη φωτογραφία του λευκού ή του μεσαίου γκρι αντικειμένου ως αναφορά.

Βεβαιώσου ότι έχει τραβηχτεί στη σωστή έκθεση και καλύπτει μεγάλη περιοχή του πλαισίου ή και όλο το πλαίσιο. Αυτό μπορεί να είναι τοίχος ή ταβάνι, ύφασμα, χαρτί  ή οτιδήποτε λευκό ή γκρι.

Αν δεν βρεις στην κάμερα σου ένα κουμπί που λέει WB στο επάνω ή πίσω μέρος που είναι και το White Balance τότε, πας στο μενού της κάμεράς και, επιλέγεις White Balance - Preset Manual - Select image και επιλέγεις την εικόνα που μόλις φωτογράφησες και την ρυθμίζεις.

 

 

Το "Set" είναι συνήθως το κουμπί "OK".

Αυτό ήταν!

Είσαι έτοιμος να φωτογραφίσεις το θέμα σου!

Τώρα η ισορροπία λευκού έχει ρυθμιστεί στην κάμερα σου και θα έχεις τέλεια αποτελέσματα στις συγκεκριμένες συνθήκες φωτισμού αλλά και το σημείο εστίασης. Οι φωτογραφίες σου θα έχουν φυσικά χρώματα. Αν αλλάξεις κάτι στο σκηνικό, πχ, το σημείο εστίασης ή το φόντο ή προσθέσεις περισσότερες πηγές φωτός, τότε θα πρέπει να ρυθμίσεις ξανά την ισορροπία λευκού ακολουθώντας τα παραπάνω βήματα.

 

Δοκίμασε το.. θα σε συνεπάρει!

Καλές λήψεις!!!!!!