Αστροφωτογραφία

Σήμερα θα δούμε κάτι πιο εξεζητημένο.

Υπάρχουν κάποιοι αναγνώστες που έχουν εκδηλώσει το ενδιαφέρον τους για μερικές συμβουλές αστροφωτογραφίας για αρχαρίους.

Πάμε να δούμε λοιπόν τα βασικά εργαλεία και tips μιας τέτοιας φωτογράφησης.

Οι βασικές απαιτήσεις είναι: κάμερα με καλά αποτελέσματα σε ISO 6400 και καλής ποιότητας φακός με τουλάχιστον f/2.8. Επίσης μην ξεχνάμε το τρίποδο γιατί η έκθεση θα είναι τουλάχιστον 15 δευτερόλεπτα.

Προσπαθήστε να επικεντρώσετε την εστίαση σε ένα βασικό φωτεινό σώμα.

Το αποτέλεσμα θα έχει θόρυβο (λογικό στα 6400 ISO), οπότε είτε μειώνουμε την έκθεση, είτε επεξεργαζόμαστε την φωτογραφία με σχετικό πρόγραμμα (υπάρχουν αρκετά, πχ το DeNoise AI δοκιμασμένο με εξαιρετικά αποτελέσματα).

Προσοχή στην έκθεση!

Τα ανθρώπινα μάτια όπως έχουμε ξαναπεί εξοικειώνονται στο βαθύ σκοτάδι, η μηχανή όχι, για την έκθεση να εμπιστεύεσαι το ιστόγραμμα της μηχανής και όχι τα μάτια σου, διαφορετικά κινδυνεύεις να έχεις υπερβολική έκθεση.

White Balance

Βγάλτε το αυτόματο και χρησιμοποιείτε ρύθμιση βολφραμίου.

Μην ξεχνάτε

Σε τέτοιες τεχνικά δύσκολες λήψεις φυσικά τραβάμε πάντα σε RAW για να πάρουμε όλη την πληροφορία.

Και τέλος τραβάμε πάντα αρκετές λήψεις.

 

 

Καλή αρχή!

 

 

Σου άρεσε το άρθρο?

Θα το δοκιμάσεις?

Θα χαρούμε να σου απαντήσουμε σε οποιαδήποτε ερώτηση σου!

Εισαγωγή στην «έκθεση»

Η φωτογραφία, εξ ορισμού, είναι η διαδικασία λήψης εικόνων χρησιμοποιώντας το φως. Δεν έχει σημασία αν χρησιμοποιείς φιλμ ή αισθητήρα. Η διαδικασία είναι ίδια. Το φως είναι αυτό που δημιουργεί μια φωτογραφία και χρειάζεται κατάλληλη έκθεση για τη δημιουργία μιας καλής φωτογραφίας.

Σωστή έκθεση φωτογραφιών

Μια σωστά εκτεθειμένη φωτογραφία είναι μια φωτογραφία που δεν είναι ούτε πολύ φωτεινή ούτε πολύ σκοτεινή. Μια καλή έκθεση περιλαμβάνει τα υψηλά, τις σκιές αλλά και διαφορετικούς βαθμούς αντίθεσης μεταξύ τους. Δεν έχει σημασία αν η φωτογραφία είναι έγχρωμη ή ασπρόμαυρη.

 

 

Εάν μια φωτογραφία είναι πολύ σκοτεινή, είναι λιγότερο εκτεθειμένη. Οι λεπτομέρειες θα χαθούν στις σκιές και στις πιο σκοτεινές περιοχές της εικόνας.

Εάν μια φωτογραφία είναι πολύ φωτεινή, είναι υπερβολικά εκτεθειμένη. Οι λεπτομέρειες θα χαθούν (καούν) στον υψηλό φωτισμό και στα φωτεινότερα σημεία της εικόνας.

Οι επαγγελματίες φωτογράφοι για την  έκθεση χρησιμοποιούν φωτόμετρο.

Φιλική συμβουλή: Είναι πάντα καλύτερο να διορθώσεις την έκθεση σε μια φωτογραφία την στιγμή που την λαμβάνεις. Η υπερβολική έκθεση ή η χαμηλή έκθεση δεν διορθώνεται εύκολα, ακόμη και με την ψηφιακή φωτογραφία, το καλύτερο πρόγραμμα επεξεργασίας δεν είναι σε θέση να προσθέσει λεπτομέρειες στις σκιές πχ, εάν αυτές οι λεπτομέρειες δεν είχαν καταγραφεί από την αρχή.

 

Υποέκθεση

Η έλλειψη έκθεσης στη φωτογραφία αναφέρεται σε μια εικόνα όπου καταγράφηκε με πολύ λίγο φως. Ο βαθμός της μη έκθεσης θα καθορίσει πόσο σκοτεινή είναι μια φωτογραφία.

Μια μικρή υποεκθέση μπορεί να οδηγήσει σε εμβάθυνση του κορεσμού των χρωμάτων και αυτό μπορεί να είναι και ένα ωραίο αποτέλεσμα. Για παράδειγμα, τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος μπορούν να γίνουν πιο δραματικά αν σταματήσεις από τα f / 8 έως f / 11.

Μια όμως πιο έντονη υποέκθεση κάνει μια εικόνα πολύ σκοτεινή και δεν φαίνεται καθαρά το θέμα. Αυτό συμβαίνει συχνά τη νύχτα, σκέψου πχ μια σκηνή στο δρόμο η οποία είναι χαμηλά φωτισμένη ήδη, με μια κακή έκθεση το αποτέλεσμα θα είναι να μην μπορείς να διαχωρίσεις καν τις φιγούρες που πιθανόν να υπάρχουν.

Η διόρθωση μιας φωτογραφίας με υποέκθεση είναι εύκολη υπόθεση. Η μόνη απαίτηση είναι να ρίξουμε περισσότερο φως στο φιλμ ή στον αισθητήρα. Υπάρχουν οι εξής επιλογές:

• Χρησιμοποίησε φλας ή άλλη πηγή φωτισμού, όπως πχ ανακλαστήρα.
•  Αλλάξτε το f / stop. Για παράδειγμα, αλλάξε την έκθεση από f / 8 σε f / 5.6 και διατήρησε την ίδια ταχύτητα κλείστρου.
• Μείωσε την ταχύτητα κλείστρου. Εάν το θέμα σου δεν κινείται και έχεις τρίποδο, μην φοβάσαι τις αργές ταχύτητες κλείστρου. Η εναλλαγή από 1/60 του δευτερολέπτου στο 1/30 και η χρήση του ίδιου f / stop έχει σημαντική διαφορά.

 

Υπερέκθεση

Ακριβώς το αντίθετο της μη έκθεσης, έχεις δηλαδή υπερβολική έκθεση μιας φωτογραφίας όταν καταγράφεται υπερβολικό φως. Καίγεται δηλαδή.

Η υπερβολική έκθεση μπορεί να χρησιμοποιηθεί προς όφελός σου όταν φωτογραφίζεις σκοτεινές σκηνές και αντικείμενα. Με ελαφρώς υπερβολική έκθεση (όχι περισσότερο από ένα f-stop), μπορείς να αναδείξεις λεπτομέρειες, πχ σε έναν σκούρο τοίχο.

Εάν υπερβάλλεις, θα χάσεις τις λεπτομέρειες. Για παράδειγμα, μια υπερβολικά εκτεθειμένη φωτογραφία ενός άνδρα με μαύρο πουκάμισο θα κάνει το δέρμα του πολύ λευκό και το πουκάμισο του θα έχει ένα αφύσικο γκρι χρώμα με μικρή ή καθόλου αντίθεση.

Για να διορθώσεις μια υπερβολικά εκτεθειμένη φωτογραφία, κάνεις ακριβώς το αντίθετο μιας εικόνας που δεν έχει εκτεθεί υπερβολικά. Ο στόχος εδώ είναι να μειωθεί η ποσότητα φωτός.

Και πάλι, έχεις μερικές επιλογές:

• Πάρε το φως μακριά από το καρέ σου. Μετακινήσου στη σκιά ή χρησιμοποίησε έναν ανακλαστήρα ή ένα πανί για να αποκλείσεις το έντονο άμεσο φως.
•  Άλλαξε το f / stop. Σε αυτήν την περίπτωση, θα πας στο στο f / 8 αντί για f / 11 διατηρώντας ταυτόχρονα την ίδια ταχύτητα κλείστρου.
• Αύξησε την ταχύτητα κλείστρου. Διατήρησε το ίδιο f / stop αλλά άλλαξε την ταχύτητα κλείστρου. Για παράδειγμα, μπορείς να πας από 1/60 έως 1/125 για να αφήσεις λιγότερο φως να πέσει στο φιλμ ή τον αισθητήρα.

 

 

Εύκολη προσαρμογή έκθεσης

Πολλές κάμερες διαθέτουν ενσωματωμένο έλεγχο που σου επιτρέπει να δεις  και να αλλάξεις την έκθεση  γρήγορα σε μια φωτογραφία. Αυτό παρουσιάζεται συχνά με μια κλίμακα με "0" στη μέση όπου αυξάνεται από "+1, +2" στα δεξιά και "-1, -2" στα αριστερά. Μπορεί να υπάρχουν και  ενδιάμεσες  αυξήσεις 1/3 ή 1/2 ανάμεσα τους.

Εξοικειώσου με τη χρήση αυτής της κλίμακας στην κάμερα δοκιμάζοντας την και τράβηξε μια σειρά φωτογραφιών για να δεις πώς επηρεάζουν την έκθεσή σου.

Αυτή η χρήση κάμερας ονομάζεται «bracketing» και ουσιαστικά είναι η λήψη αρκετών φωτογραφιών με το ίδιο θέμα, αλλά χρησιμοποιώντας διαφορετικές ρυθμίσεις κάμερας για να μάθεις και να δεις πρακτικά την διαφορά.

Είναι ένας εύκολος τρόπος για να διασφαλίσεις ότι έχεις τη σωστή έκθεση στις φωτογραφίες σου.

Φιλική συμβουλή: Χρησιμοποιώντας τη λειτουργία bracketing, δώσε προσοχή στην ταχύτητα κλείστρου, ειδικά εάν κρατάς την κάμερα στο χέρι. Θυμήσου ότι το 1/60 του δευτερολέπτου είναι η πιο αργή ταχύτητα κλείστρου που πρέπει να χρησιμοποιήσεις χωρίς τη βοήθεια τρίποδου, διαφορετικά οι φωτογραφίες σου θα είναι κουνημένες.

 

Καλό bracketing και

Καλές λήψεις!!!!

 

 

Andrei Tarkovsky: The Mirror

Γεννημένος το 1932 στο χωριό Ζαβράγιε (Zavraje), ήταν γιος του σημαντικού ποιητή Αρσένυ Ταρκόφσκι (Arseniy Tarkovsky). Σπούδασε μουσική, ζωγραφική, γλυπτική και αραβικά, ενώ για ένα διάστημα συμμετείχε σε γεωλογική αποστολή στην ανατολική Σιβηρία. Από το 1956 φοίτησε για περίπου τέσσερα χρόνια στην κινηματογραφική σχολή VGIK (Ινστιτούτο κινηματογράφου της Σοβιετικής Ένωσης), υπό τις οδηγίες του Μιχαήλ Ρομ. Στις τελικές εξετάσεις παρουσίασε την πτυχιακή του εργασία, που αποτελεί την πρώτη του ουσιαστικά κινηματογραφική δουλειά, με τίτλο Ο βιολιστής και ο οδοστρωτήρας, διάρκειας 46 λεπτών (1960).
Η διεθνής αναγνώριση του Ταρκόφσκι ήρθε με την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, Τα παιδικά χρόνια του Ιβάν (1962), η οποία κέρδισε τρεις "Χρυσούς Λέοντες" στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Βενετίας, μεταξύ των οποίων το βραβείο σκηνοθεσίας και καλύτερης ταινίας. Επόμενη κινηματογραφική ταινία του Ταρκόφσκι αποτέλεσε η επική παραγωγή Αντρέι Ρουμπλιόφ (1969), η οποία αντιμετώπισε τον εξονυχιστικό έλεγχο και πολλές παρεμβάσεις εκ μέρους των σοβιετικών αρχών, με αποτέλεσμα η δημόσια προβολή της στη Ρωσία να καθυστερήσει για αρκετά χρόνια μέχρι το 1971. Η ταινία προβλήθηκε στο φεστιβάλ των Καννών, αποκομίζοντας τελικά το βραβείο FIPRESCI.
Ο Ταρκόφσκι σκηνοθέτησε τις περισσότερες ταινίες του στη Ρωσία. Το 1983 πραγματοποίησε για πρώτη φορά γυρίσματα εκτός της Ρωσίας, στην Τοσκάνη της Ιταλίας, για τις ανάγκες της ταινίας Νοσταλγία και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Ιταλία και αργότερα στη Γαλλία.
Η τελευταία του ταινία Η Θυσία, γυρίστηκε στη Σουηδία το 1986 κερδίζοντας τέσσερα βραβεία στις Κάννες. Πέθανε την ίδια χρονιά στην Γαλλία από καρκίνο.




Παρακάτω μπορείτε να παρακολουθήσετε ένα από τα αριστουργήματα του...

Andrei Tarkovsky: The Mirror

Καδρο

 Η περιοχη της εικονας που επιλεγουμε να φωτογραφισουμε ονομαζεται καδρο. 

 
Μπορουμε να προσθεσουμε στο θεμα μας περισσοτερα στοιχεια μπροστα η πισω απο το θεμα μας, ετσι ωστε να "στησουμε" το καταλληλο σκηνικο..
Ενας ευκολος τροπος να φωτογραφισουμε με "απλο" καδραρισμα ειναι να φωτογραφισουμε απ' ευθειας απο το παραθυρο μας για να δουμε πως λειτουργει.

Στο πιο συνθετο καδραρισμα μπορουμε να χρησιμοποιησουμε στοιχεια του χωρου που θα αναδειξουν το θεμα μας (μια εικονα μεσα σε μια αλλη, ή φυσικα πλαισια του χωρου μπορουν να χρησιμοποιηθουν ως καδρο). Υπάρχει βεβαια και το απευθειας καδραρισμα στο θεμα μας αν θελουμε να δωσουμε περισσοτερη εμφαση στο θεμα.

Υπαρχει απειροτητα στην Φωτογραφια. Πειραματιζομενοι μπορουμε αποφευγουμε το προφανες.

Η ληψη της παρακατω φωτογραφιας μας δειχνει πως μπορουμε να προσθεσουμε στο θεμα μας περισσοτερα στοιχεια για να το ομορφυνουμε (προσοχη μονο μην το παρακανετε γιατι υπαρχει κινδυνος φλυαριας στην εικονα, σε σημειο που να κουραζει.)

Εδω εχουμε ενα παραδειγμα καδραρισματος χρησιμοποιωντας ενα στοιχειο του χωρου. Ο φωτογραφος χαμηλωσε την μηχανη του και εκμεταλλευτηκε μια γωνια ληψης καθολου συνηθισμενη, καρδαρωντας ταυτοχρονα το θεμα του. 

 Παρακατω ο φωτογραφος εχει χρησιμοποιησει τον καθρεφτη ως καδρο (καδρο μεσα σε καδρο) για το θεμα του αναδεικνύοντας το.

Οι φωτεινοι τονοι στις πορτες και το υποφωτισμενο εσωτερικο δωματιο δημιουργουν ενα πλαισιο καρδο πισω απο το κυριως θεμα (περισσοτερη εμφαση στο θεμα).