Η Pop Art έδωσε νέα ζωή στη σκηνή της σύγχρονης τέχνης στα
μέσα της δεκαετίας του 1950 έως τα τέλη της δεκαετίας του '70. Οι καλλιτέχνες είχαν
ως στόχο να γεφυρώσουν το χάσμα μεταξύ του «υψηλού» και του «χαμηλού» υπόβαθρου
της κοινωνίας, προκειμένου να καταστήσουν την τέχνη προσβάσιμη σε ανθρώπους
όλων των τάξεων. Χρησιμοποίησαν και αποδόμησαν καταναλωτικές εικόνες λαϊκής
κουλτούρας, παρουσιάζοντας συχνά αντικείμενα σε ένα νέο και πολύχρωμο φως, θέλοντας
να αμφισβητήσουν τις αξίες της μαζικής κουλτούρας και της έκρηξης των μέσων
ενημέρωσης.
Ας δούμε λοιπόν μερικούς καλλιτέχνες – εκφραστές της Pop Art.
Ο πρώτος δεν θα μπορούσε φυσικά να ήταν άλλος από αυτόν που σας έρχεται στο μυαλό.
Φυσικά θα ξεκινήσουμε με τον Andy Warhol.
Το παραγωγικό, δημιουργικό ταλέντο του κέρδισε παγκόσμια φήμη στα τέλη της δεκαετίας του 1950 για τις πολύχρωμες μεταξοτυπίες και τα έργα ζωγραφικής του.
Ξεκίνησε την καριέρα του ως εικονογράφος. Το 1949 του ανάθεσαν από το περιοδικό Glamour να εικονογραφήσει παπούτσια για διαφημίσεις. Τα παπούτσια έγιναν λίγο εμμονή για τον καλλιτέχνη, αλλά δεν ήταν το μοναδικό μοτίβο που ο Warhol χρησιμοποίησε ξανά και ξανά.
Είχε γοητευθεί από την καταναλωτική κουλτούρα και συνέχισε να παράγει φωτογραφίες καθημερινών αντικειμένων σε πίνακες "μαζικής παραγωγής".
Χρησιμοποιώντας την τεχνική εκτύπωσης, ο Warhol μπόρεσε να εμφανίσει την ίδια εικόνα ξανά και ξανά σε πολλά χρώματα. «Ο λόγος που ζωγραφίζω με αυτόν τον τρόπο είναι ότι θέλω να γίνω μηχανή», είπε το 1963, «και νιώθω ότι ό, τι και να κάνω, είναι μηχανές, γιατί είναι αυτό που θέλω να κάνω». Ο Warhol άνοιξε το εργαστήριό του, το οποίο ονίμαζε χαρακτηριστικά «το εργοστάσιο» όπου παρήγαγε τη δουλειά του με ομάδα βοηθών, σαν γραμμή συναρμολόγησης.
Ήταν εξέχουσα προσωπικότητα στην κοινωνική σκηνή της Νέας Υόρκης, και συχνά εξερεύνησε τη σχέση μεταξύ του πολιτισμού διασημοτήτων και της καλλιτεχνικής έκφρασης. Μερικά από τα πιο εμβληματικά έργα του περιέχουν διάσημα πρόσωπα όπως η Marilyn Monroe και ο Elvis Presley.
Γνωστός ως «Ο Πατέρας του Κινήματος της Pop Art».
Σε μια επιστολή προς τους αρχιτέκτονες Alison και Peter Smithson, δήλωσε: «Το Pop art είναι: δημοφιλές, παροδικό, αναλώσιμο, χαμηλού κόστους, μαζικής παραγωγής, νεαρό, πνευματώδες, σέξι, εντυπωσιακό, λαμπερό και Big Business».
Το κολάζ του Hamilton το 1956, με τίτλο «Τι είναι αυτό που κάνει τα σημερινά σπίτια τόσο διαφορετικά, τόσο ελκυστικά», ήταν το πρώτο έργο pop art που πέτυχε την εικονική του κατάσταση. Φτιαγμένο χρησιμοποιώντας εικόνες που έχουν κοπεί από περιοδικά, απεικονίζει έναν οικιακό χώρο γεμάτο με καταλόγους καταναλωτικών ειδών. Η ασπρόμαυρη εικόνα ενός μυώδους άνδρα - που στέκεται σε στάση bodybuilder - κρατά ένα γιγαντιαίο γλειφιτζούρι που φέρει τη λέξη "POP" καθώς δείχνει προς την ημιγυμνή γυναίκα στον απέναντι καναπέ. Το έργο αντικατοπτρίζει το κυνικό ενδιαφέρον του Hamilton για τη λαϊκή κουλτούρα και τη σύγχρονη τεχνολογία.
Ο Αμερικανός καλλιτέχνης Roy Lichtenstein έγινε ηγετική προσωπικότητα του κινήματος Pop Art κατά τη δεκαετία του 1960.
Ίσως περισσότερο γνωστός για τους πίνακες του, εμπνευσμένους από κόμικς, δημιούργησε ζωντανά έργα με μεγάλη. Πολλά από τα έργα του ήταν προσαρμογές εμπορικών εικόνων και απεικονίσεων κόμικς. Ένα από τα πιο διάσημα έργα του, Η φιγούρα Girl with Ball, εμπνεύστηκε από μια έντυπη διαφήμιση για το Mount Airy Lodge στα βουνά Pocono της Πενσυλβάνιας.
Προς το τέλος της καριέρας του, ο Λίχτενσταϊν άρχισε να απομακρύνεται από τα έργα τέχνης του με κόμικς. Ενώ το τολμηρό στυλ γραφικών του παρέμεινε το ίδιο, άρχισε να εξερευνά άλλα θέματα, όπως την αναδημιουργία διάσημων αριστουργημάτων των Van Gogh, Monet και Cézanne. Με αυτόν τον τρόπο, το Lichtenstein μετέτρεψε τους κλασικούς πίνακες σε έργα σε στιλ καρτούν που είχαν ανταπόκριση από τις σύγχρονες μάζες.
Ο Αμερικανός καλλιτέχνης Robert Rauschenberg δούλεψε σε ένα ευρύ φάσμα μέσων όπως ζωγραφική, γλυπτική και φωτογραφία.
Αφού επισκέφτηκε το στούντιο του Andy Warhol το 1962, εμπνεύστηκε και ασχολήθηκε με την εκτύπωση μεταξοτυπίας. Άρχισε να μεταφέρει φωτογραφίες από περιοδικά και εφημερίδες στους καμβάδες του ως τρόπο την απεικόνιση του χάους των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Οι εκτυπώσεις του επικαλύπτονταν συχνά με εκφραστικές πινελιές σε λαδομπογιά. Με τη συγχώνευση της ζωγραφικής με τη φωτογραφία, ο Rauschenberg γεφύρωσε το χάσμα μεταξύ του Abstract Expressionism και της Pop Art.
Παρόλο που ο David Hockey απέρριψε την ιδέα να χαρακτηρίσει το έργο του ως Pop Art, εξακολουθεί να θεωρείται ένας από τους πρωτοπόρους καλλιτέχνες του κινήματος.
Ο 83χρονος Βρετανός καλλιτέχνης εργάζεται ως ζωγράφος, συντάκτης, σκηνογράφος και φωτογράφος. Ωστόσο, είναι ίσως πιο γνωστός για τους ζωηρούς πίνακες ζωγραφικής του στις πισίνες του Λος Άντζελες.
Για ένα από τα πιο διάσημα έργα του με τίτλο A Bigger Splash, ο Hockney στήριξε τη ζωγραφική του σε μια φωτογραφία που βρήκε σε ένα διαφημιστικό πισίνας. Στόχος του ήταν να καταγράψει το συμβάν του δευτερολέπτου σε ακίνητη εικόνα. Είπε για το κομμάτι: «Μου άρεσε πολύ η ιδέα να ζωγραφίσω αυτό το θέμα μέσα σε δύο δευτερόλεπτα, μου χρειάζονται δύο εβδομάδες για να ζωγραφίσω αυτό το γεγονός που διαρκεί για δύο δευτερόλεπτα».
Τα σχέδια γραμμής εμπορικών σημάτων του Keith Haring είναι αναγνωρίσιμα ως η δική του οπτική γλώσσα. Ξεκίνησε την καριέρα του ως καλλιτέχνης γκράφιτι στη Νέα Υόρκη, αλλά απέκτησε διεθνή φήμη κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980.
Χρησιμοποίησε την τέχνη του για να διερευνήσει θέματα κοινωνικής και πολιτικής σημασίας. Συγκεκριμένα, το έργο του ασχολείται συχνά με θέματα ομοφυλοφιλίας και AIDS. Αυτό το θέμα είχε ιδιαίτερη σημασία για τον καλλιτέχνη, καθώς ο ίδιος διαγνώστηκε με AIDS το 1988. Δυστυχώς, απεβίωσε το 1990 από επιπλοκές στην ηλικία των 31 ετών. Ωστόσο, η κληρονομιά του συνεχίζετε.
Με στόχο να κάνει την τέχνη πιο προσιτή σε όλους, ο Haring άνοιξε το Pop Shop το 1986 όπου πούλησε αφίσες, μπλουζάκια και άλλα είδη με τα εικονικά του σχέδια. Ακόμα και σήμερα, τα μοτίβα του συνεχίζουν να εντυπωσιάζουν τους λάτρεις της τέχνης και το έργο του εκτίθεται σε όλο τον κόσμο.
