Ο Biggart, έμπειρος φωτογράφος τύπου, διέκοψε αμέσως τον περίπατο και επέστρεψε γρήγορα στο διαμέρισμά του στην Union Square. Πήρε την Canon D30 του και δύο Canon EOS-1NS, μια τσάντα κάμερας Domke και έξι φίλμ Fuji Sensia 35 mm.
Αφού διέσχισε είκοσι τετράγωνα προς την καταστροφή ξεκίνησε να τραβάει τα ντοκουμέντα.
Για χρόνια, ο Biggart δούλευε αποκλειστικά σε B&W 35mm. Τελικά, κατέληξε ότι μιας και νέα με την ψηφιακή τεχνολογία ήταν έγχρωμα, άλλαξε σε έγχρωμο φιλμ για να συμβαδίσει.
Στις 9:03 π.μ. και ενώ ήταν εν κινήσει ακόμα, ο Biggart παρατήρησε ότι ένα αεροπλάνο, χτύπησε στον Νότιο Πύργο. Σήκωσε την D30, πιθανότατα με τον φακό του 80-200mm, και απαθανάτισε την λαμπρή έκρηξη από τον δεύτερο πύργο.
«Με το πάσο του δημοσιογράφου γύρω από το λαιμό του και την τσάντα κάμερας στον ώμο του, στη μέση της πυρκαγιάς - ο Μπιλ ήταν στον παράδεισο.»
Wendy Doremus
Ο Bill Biggart είχε μετακομίσει στη Νέα Υόρκη στις αρχές της δεκαετίας του 1970 όταν άνοιξε το Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου. Ήταν μάρτυρας της κατασκευής του και τώρα τον παρακολούθουσε να καίγεται σαν δάδα.
Αυτή η ίδια οδυνηρή σκέψη πέρασε από το μυαλό όλων των Αμερικανών που συντονίστηκαν από τις ειδήσεις εκείνη την ημέρα. Δύο αεροπλάνα να συντρίβονται στο ίδιο σημείο, την ίδια ημέρα - αυτό σίγουρα δεν ήταν ατύχημα. Αλλά ο Biggart ήξερε ότι ό, τι κι αν συνέβαινε, έπρεπε να φωτογραφήσει.
Ο Biggart πλησίαζε όλο και πιο κοντά. Τα συνεργεία διάσωσης και ακόμη και άλλοι φωτορεπόρτερ τον προειδοποίησαν ότι πλησίαζε πολύ. Στις 9:59 π.μ., ο Biggart συνέχισε να φωτογραφίζει και είχε αρκετά καρέ του Βόρειου Πύργου που στεκόταν ακόμα, ανάμεσα στα ερείπια του Νότιου. Στη συνέχεια άρχισε να φωτογραφίζει τις προσπάθειες των διασώσεων.
Ο Biggart φωτογραφίζει τους διασώστες και τα θύματα. Άγνωστοι βοηθούν αγνώστους. Ακούγεται βήχας και κλάματα.
Τότε χτύπησε το κινητό του Biggart. Ήταν η σύζυγός του, η Wendy.
«Είμαι ασφαλής, είμαι με τους πυροσβέστες», της είπε.
Ο Bill είπε ότι θα συναντήσει την Wendy στο στούντιο του σε περίπου είκοσι λεπτά. Σύμφωνα με αυτό που της είπε, υποθέτουμε ότι ο Biggart είχε κάνει την δουλειά που έπρεπε να κάνει εκεί και αμέσως θα πήγαινε για επεξεργασία των φιλμ, προκειμένου να τις ετοιμάσει για άμεση κυκλοφορία από τα μέσα.
Ο φωτογράφος άρχισε να τραβάει μερικές ευρείες φωτογραφίες του κατεδαφισμένου Νότιου Πύργου, πιθανώς με την πλάτη του προς τον Βόρειο Πύργο.
Ο Bolivar Arellano, ένας φωτογράφος της New York Post, ο οποίος κάλυπτε επίσης το τρομερό γεγονός, είδε τον συνάδελφο του Bill Biggart στο σκηνικό. Ο Arellano δήλωσε ότι ο Biggart ήταν πιο κοντά στους πύργους από οποιονδήποτε άλλο φωτογράφο, και στην πραγματικότητα, πιο κοντά από πολλούς πυροσβέστες.
Στις 10:28:22 π.μ., ο εξασθενημένος Βόρειος πύργος κατέρρευσε.
Στις 10:28:24 ο Bill Biggart πήρε μια φωτογραφία από τα ερείπια του Νότιου Πύργου και την ακίνητη βάση του Βόρειου Πύργου.
Ο Bill πιθανότατα εξακολουθούσε να κοιτάζει μέσα από το σκόπευτρο της Canon όταν 500.000 τόνοι γυαλιού, σκυροδέματος και χάλυβα κατέρρευσε πάνω του με ταχύτητα 120 μιλίων την ώρα.
Η Wendy περίμενε στο στούντιο. Αργότερα τον αναζήτησε στα νοσοκομεία. Συνεργάτες φωτογράφοι μοιράστηκαν μαζί της το μέρος που τον είδαν την τελευταία φορά.
Τέσσερις ημέρες μετά την τραγωδία, τα πληρώματα διάσωσης κατάφεραν τελικά να βρουν την σορό του Biggart από τα πυκνά ερείπια που κάποτε ήταν το Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου.
Η τελευταία φωτογραφία του Biggart, αυτή που τραβήχτηκε στις 10:28:24, εμφανίστηκε σε αμέτρητες δημοσιεύσεις και εκτέθηκε στο Διεθνές Κέντρο Φωτογραφίας της Νέας Υόρκης και στη συνέχεια στο Εθνικό Μουσείο Αμερικανικής Ιστορίας το 2002.
Ο εξοπλισμός του Bill Biggart εκτέθηκαν επίσης εκεί αλλά και το 2008 στο Newseum στην Ουάσιγκτον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου