Eugene Atget

Γεννήθηκε στο Bordeaux της Γαλλίας το 1857. Πέθανε στο Παρίσι το 1927.

Υπήρξε ένα από  τα φαινόμενα στη φωτογραφία, και ίσως ο φωτογράφος για τη ζωή του οποίου έχουμε τις λιγότερες πληροφορίες.  Για πολλά χρόνια δούλεψε σαν καμαρωτός, ηθοποιός,  ζωγράφος.  Όταν ανακάλυψε τη φωτογραφία και αφοσιώθηκε σε αυτήν, δεν είχε την εντύπωση πως έκανε «τέχνη». Απλώς τροφοδοτούσε τους ζωγράφους με φωτογραφίες, τις οποίες αυτοί χρησιμοποιούσαν σαν βάση για τους πίνακες τους. Λίγο προτού πεθάνει, συναντήθηκε με την αμερικανίδα φωτογράφο Βerenice Αbbott η οποία τότε δούλευε σαν βοηθός του Μan Ray στο Παρίσι. Είναι η πρώτη που κατάλαβε την αξία του. Μετά τον θάνατο του, αυτή φρόντισε να μεταφερθούν τα αρνητικά του στην Αμερική. Και πάλι, χρειάστηκαν πολλά χρόνια για να καταλάβει ο κόσμος τη μεγάλη αξία του Atget. O σβηστός και διακριτικός τρόπος με τον οποίο φωτογράφιζε το περιβάλλον του μοιάζει σήμερα πολύ πιο μοντέρνος από τα avant – garde των μεγάλων φωτογράφων της εποχής του, τα οποία, αντίθετα μας φαίνονται ξεπερασμένα. Η τέχνη του που δεν είχε τίποτα το «καλλιτεχνίζον» είναι διαχρονική. φωτογράφιζε (χωρίς καμία προσπάθεια να εντυπωσιάσει) το Παρίσι και τα περίχωρα του.

Έστηνε την βαριά και πολύ φθηνή μηχανή του πρωί-πρωί προτού γεμίσουν οι δρόμοι, μπροστά σε κήπους, δρομάκια, κτίρια, αυλές αλλά και μπροστά σε μαγαζιά, σε πάρκα, σε ανθρώπους, σε μικροπωλητές.  Χρησιμοποιούσε αυτή τη βαριά μηχανή σαν να ήταν 35 χιλιοστών. Όλες του οι φωτογραφίες μαρτυρούν μία ατελείωτη χαρά για την φωτογραφία και μια τρομακτική αίσθηση της σύνθεσης.  Ο Eugene Atget δεν αμφέβαλλε ποτέ για το τι ούτε για το πως έπρεπε να φωτογραφίσει. Είναι γεγονός πως το μεγαλείο του Atget κρυμμένο πίσω από τη σεμνότητα του έργου του, δύσκολα γίνεται αντιληπτό. Όταν όμως το ανακαλύψει κάνεις, ανακαλύπτει τέτοια ευαισθησία ποιότητα και δύναμη που μόνο τα πολύ μεγάλα έργα μπορούν να δώσουν.

Βιβλιογραφία:«Η Φωτογραφία» 

Πλάτων Ριβέλλης 

εκδ. Φωτοχώρος – Φωτογραφικός κύκλος